ชลธารโดนผลักออกมาจนกระเด็น ทำให้เขาต้องขบคิดแผนการใหม่อีกรอบ เขาไม่ใช่เด็ก จะไปยื้อแย่งแก้มใสแบบนั้นไม่ได้ ต้องทำอะไรแบบแนบเนียนและสมกับความเป็นผู้ใหญ่ที่อาบน้ำร้อนมาก่อน
“คุณน้าดูสิครับ เด็กเดี๋ยวนี้สนิทกันเร็วนะครับ อยู่ในบ้านในสายตาไม่เป็นไร ถ้าออกไปนอกบ้าน ยืนใกล้ ยืนแนบชิดกันแบบนั้นผมว่าไม่งามนะครับ” พิพิตรเดินไปเข้าห้องน้ำ เขาก็เลยจัดการใส่ไฟอนงค์ในทันที
ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนต์ก็เอาด้วยคาถา นึกเหรอว่าเขาจะยอมแพ้ไอ้หน้าอ่อนฟันน้ำนมเพิ่งหักอย่างพิสิษฐ์
“จริงด้วย น้าต้องเรียกยายแก้มมาอบรมสั่งสอนแล้วแหละ เราไปเรียกมาให้น้าหน่อยสิ”
“ครับคุณน้า” ชลธารเดินตัวปลิวเข้าไปแทรกอีกครั้ง พิสิษฐ์ทำท่าเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อชลธาร แต่เขาไม่สนใจ
“แก้ม แม่เราเรียกน่ะ”
“แม่เรียกทำไมคะอาธาร”
“ไม่รู้เหมือนกันรีบไปเถอะ แม่เรารออยู่”
“ค่ะๆ งั้นฝากอาธารช่วยย่างบาร์บีคิวต่อด้วยนะค
