“ลินไม่มีแฟนหรอกค่ะ คุณนนท์จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตามใจ”
คำพูดและท่าทางแง่งอนของหญิงสาวเรียกรอยยิ้มให้วรานนท์ได้เป็นอย่างดี ความหงุดหงิดก่อนหน้านี้หายไปเป็นจนหมด เขาไม่รู้ว่าตอนนี้… เขาต้องเป็นฝ่ายง้อเธอหรือให้เธอง้อเขากันแน่ เพราะดูท่าทางเธอจะงอนเรื่องที่ได้ยินวันนั้น…
“มานี่ซิ!!” วรานนท์สั่งออกไปเสียงเข้ม มือหนาตบที่นั่งข้างๆ แล้วเอนหลังพิงโซฟาด้วยท่าสบาย สายตาคมหลี่มองร่างสวยด้วยท่าทางดุดัน จนเธอยอมเดินมา
“มีอะไรหรอคะ?” ไพลินเดินมาหยุดตรงหน้าของวรานนท์ ด้วยท่าทางนิ่งๆ สายตาหยุดต่ำไม่กล้าสบตาเขา เพราะกลัวจะห้ามหัวใจตัวเองไม่ได้
หมับ!!
ร่างบางถูกฉุดลงมานั่งที่ตักแกร่งอย่างรวดเร็ว สองแขนแกร่งกอดรัดเอวบางไว้ไม่ให้ลุกขึ้น
“คุณนนท์จะทำอะไรคะ?” ไพลินถามออกไปด้วยท่าทางตื่นกลัว แล้วมองใบหน้าหล่อด้วยสายตาสงสัย
ตึกตัก!! ตึกตัก!!
พอได้อยู่ใกล้กันอีกครั้ง หัวใจดวงน้อยก็เต้นรัวไม่เป็นจังหวะ ใบห
