“ยัยชิชา ยังจะมายืนงงอยู่อีก เขาเอาลูกแกไปนู้นแล้วนั่น รีบตามไปสิแกเดี๋ยวเขาก็หอบลุกแกหนีหรอก ไปเร็ว” กวีนาพูดออกไปอย่างเป็นห่วงหลานชาย
“เออๆ ฉันอยากให้เขาเอาลูกฉันไปหรือไงล่ะแก” ชิชาพูดไปก็รีบกดลิฟต์เพื่อจะตามพวกเขาไปให้ทันที
“แกก็อย่าคิดน้อยใจเรื่องสถานะของแกกับคุณโนอาเขาเลยยัยชิชา เขาชัดเจนกับแกแล้วแกก็อย่าไปสนใจอะไรเลยน่า จะแคร์สายตากับความคิดของคนอื่นทำไม มันไม่ได้ทำให้แกมีความสุขสักหน่อย คุณโนอากับลูกต่างหากที่เป็นความสุขของแก เพราะฉะนั้นไม่ต้องสนใจคนอื่น” ยูตะพูดบอกไปขณะที่รอลิฟต์อยู่อย่างอดไมได้ เพราะถ้าเป็นเขานะจะไม่เล่นตัวเลย เขายอมถวายตัวใส่พานให้เลย
“จริง บุญหอยแกแค่ไหนแล้วยะได้กินนักเตะดังระดับโลกน่ะยัยชิชา คนอื่นเขาอยากกินแค่ไหนเขายังไม่ได้แอ้มเลย แต่แกดันได้กินแถมยังมีของแถมมาอีกหนึ่ง เขามาเสนอตำแหน่งมาดามให้แกถึงที่แกกลับหยึกยักอยู่นั่นแหละ โอกาสที่ลูกแกจะได้อยู่กับพ่
