เวลาผ่านมาจนถึงวันที่ฉันต้องไปแคมป์ปิ้งกับเพื่อน ฉันนั่งรถตามมากับคุณเพลิงโดยไม่บอกใครว่าเขาจะไปด้วย แม้แต่ชะเอมก็ไม่ได้บอก เอาไว้ไปถึงจะตอบคำถามทุกอย่างเองแบบนี้คงดีกว่า
“มากับเอยแบบนี้ไม่กลัวศัตรูสงสัยเหรอคะ”
“มันไม่จับตาดูฉันขนาดนั้น ตอนนี้มันกำลังสนใจเหยื่ออยู่”
“หลังจากทริปนี้เอยก็ต้องกลับไทยแล้ว”
“ฉันจัดการเรื่องมหาวิทยาลัยให้เธอเรียบร้อยแล้ว จะส่งลูกน้องไปดูแลที่บ้าน”
“อย่าส่งใครไปเลยค่ะ ถ้าคนอื่นเห็นคงตกใจมากแน่ ๆ”
“ถ้าไม่ให้ส่งใครไปฉันก็จะต้องเป็นห่วงเธอมาก ๆ แน่ ๆ” คุณเพลิงพูดย้อน ฉันก็ต้องยอมเขาสินะ
“คุณเพลิงต้องโทรหาเอยบ่อย ๆ นะคะ”
“ฉันจะโทรหาเธอทั้งวัน รายงานเธอทุกอย่าง” คำพูดนั้นทำให้ใจฉันสั่น คำว่าอบอุ่นไม่คิดว่าจะได้ใช้กับผู้ชายคนนี้
“เอยรักคุณเพลิงมาก ๆ เลยนะคะ^_^” คุณเพลิงยิ้ม เขาละสายตาจากถนนหันมามองฉันแล้วพูด “ฉันก็รักเธอ”
มือหนายีผมฉันเบา ๆ ก่อนที่คุณเพลิ
