บทที่ 32
รอพี่ได้ใช่มั้ย
แปะ !
“โอ๊ย..พี่ตีหนูทำไม คนกำลังเฮิร์ทอยู่นะ”
มะลิหน้ายู่ลูบหน้าผากตัวเอง เมื่อกวินดีดนิ้วลงมาอย่างแรง เธอสะบัดตัวออกแล้วเดินไปข้างหน้า เด็กสาวหยุดตรงหาดปล่อยให้น้ำทะเลซัดเข้าหาเท้า เงยหน้ามองฟ้าเพื่อไล่น้ำตาแห่งความเสียใจ เสียงคลื่นเสียงลมดังอยู่ข้างหู คงพอช่วยบรรเทาความหน่วงที่ใจได้บ้าง
..เขาทำให้เจ็บที่ใจไม่พอ ยังทำให้เจ็บที่กายอีก หึย คนบ้า..
“อยากเป็นนางเอกมิวสิกว่างั้น..เลยไม่ฟังว่าพี่จะพูดอะไรต่อ”
กวินยืนขนาบข้างยกมือลูบผมคนตัวเล็กเบาๆ เอ็นดูในความเป็นเธอ เด็กน้อเด็กทำอะไรก็น่ารักน่าตีไปซะหมด
..ไปไหนไม่รอดแล้ว กวินเอ๊ย..
“เนี่ย..พี่ก็ชอบมาใกล้ มากอด มาลูบผม พี่รู้ไหมว่าหนูแพ้สกินชิพ ถ้าไม่คิดอะไรกับหนูพี่ก็อยู่ห่างๆ เลยไป”
มะลิฉุนเฉียวผลักเขาให้ออกห่าง นาทีนี้ขอพาลก่อนละกัน อกหักก็เจ็บพอแล้วเขายังจะตามมาปลอบ ชาตินี้กะจะไม่ให้เธอทำใจได้เลยเหรอไง
.
