บทที่ 33
เปิดตัวยังไงดี
“ถึงแล้วครับ”
เสียงกระซิบข้างหูทำให้มะลิที่ผล็อยหลับทันทีที่ขึ้นรถรู้สึกตัวตื่น เธอขยี้ตาอย่างงัวเงีย แล้วซุกหน้าเข้าหาคนที่กำลังปลดเข็มขัดนิรภัยให้
“ง่วงจังเลยค่ะ”
มะลิถูไถใบหน้ากับอกแกร่งออดอ้อนจนกวินเผลอยิ้ม ฟาดปิ้งย่างทะเลจนพุงกางแล้วนอนหลับไปเกือบสองชั่วโมงยังจะง่วงอีก เด็กคนนี้นี่น่าตีจริงเชียว
“ถึงคอนโดแล้วครับ ค่อยขึ้นไปนอนบนห้อง”
“หนูไม่มีแรง ปวดขา ปวดตัว ปวดไปหมดทุกส่วน”
“อย่างอแงสิครับ..พี่อุ้มไม่ไหวหรอกเรากินเยอะ..ตัวหนัก”
“หนูหนักแค่ 42 เอง เอาอะไรมาไม่ไหว ชิส์ๆ ใช่ซิ๊พี่ได้หนูเป็นแฟนแล้วหนิ หนูเลยเรียกร้องอะไรไม่ได้”
มะลิหน้างอแต่ก็ยอมลงจากรถโดยดี กวินได้แต่ส่ายหน้าขำอาการงอนของคนตัวเล็ก มือหนาคว้ากระเป๋าเสื้อผ้าที่แวะเอาที่คอนโดมาถือ ลงจากรถเดินไปหาร่างเล็กที่ยืนแก้มป่องอยู่ไม่ไกล
“ป่ะๆ อย่างอนรีบขึ้นห้องกันดีกว่า เดี๋ยวพี่อาบน้ำให้”
“ก็ด่
