บทที่ 36
บังเอิญเจอ
“ใช่ๆ ..บังเอิญจังที่เจอแกที่นี่”
“มากินข้าวไกลจังเนอะ”
มะลิพูดตามความจริงเพราะคอนโดแวนด้าอยู่ห่างจากที่นี่พอสมควร ไม่ได้คิดเป็นอย่างอื่น แต่แวนด้ากลับชักสีหน้าจนมะลิเอียงคอสงสัยท่าทีของเพื่อน
“อ่อ..ฉันมาทำธุระแถวนี้น่ะ เลยแวะกินข้าวเที่ยงเลย”
“งั้นกินด้วยกันเลยก็ได้ ฉันเพิ่งสั่งอาหารไป แกก็สั่งเพิ่มแล้วกันนะ มาๆ นั่งๆ ”
มะลิขยับกระเป๋าที่วางอยู่บนเก้าอี้ด้านข้างเพื่อมีที่ว่างให้เพื่อนนั่ง แต่แวนด้ากลับหย่อนสะโพกนั่งลงเก้าอี้ข้างกวินแทน ชายหนุ่มถึงกับหน้าเหวอเริ่มทำตัวไม่ถูก รู้สึกถึงความผิดปกติของเพื่อนแฟนสาว
“แกจะนั่งข้างพี่กวินทำไม มานั่งข้างฉันนี่ ฉันหยิบกระเป๋าออกให้แล้ว”
“ไม่เอา..ตรงนั้นแอร์ตกเยอะ ฉันหนาวไม่ได้เอาเสื้อคลุมมาด้วย” แวนด้าส่ายหน้าลูบแขนตัวเองที่พ้นออกจากชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำสุดสวย
“พี่ย้ายไปนั่งข้างมะลิก็แล้วกันนะครับ”
“พี่นั่งตรงนั้นแหละจะ
