บทที่ 19
สุดท้ายก็..
“เฮ้อ..มะลิอย่าเป็นแบบนี้สิ”
กวินรีบจับไหล่บางให้ตั้งตรง แล้วก้มมองมะลิที่งุดหน้าเมินหนีเขา ชายหนุ่มใจหล่นวูบเมื่อเห็นเธอน้ำตาคลอเบ้า สงสารเด็กสาวจับใจ
“เอาไว้ค่อยคุยได้มั้ยคะ..หนูอยากกลับแล้ว”
มะลิช้อนตามองเขาขณะพูดเสียงสั่นเครือ กวินเห็นแววเศร้าหมองอยู่ในนั้น เขาคงทำร้ายจิตใจเธอมากไป มะลิถึงอยากหลบหน้าเขา
“คุยตอนนี้เถอะครับ..พี่ไม่อยากให้กลับทั้งที่เรื่องยังคาราคาซัง..ที่พี่พูดอาจดูใจร้าย ที่บอกว่าให้เป็นความลับเพียงแค่ช่วงแรก ๆ เท่านั้น พี่ขอเวลาเรียนรู้เราก่อนได้มั้ย”
“หนูก็ไม่มีสถานะงั้นสิ.. อึก ฮือ” มะลิเริ่มสะอื้น
“อย่าร้องไห้เลยนะ” กวินใจอ่อนยวบเพราะแพ้น้ำตาผู้หญิง ชายหนุ่มดึงร่างบางเข้ามากอดเพื่อปลอบประโลม ขบคิดว่าตัวเองทำเกินไปหรือเปล่า ไม่มีผู้หญิงคนไหนรู้สึกดีที่ถูกผู้ชายคนแรก บอกให้เก็บความสัมพันธ์ไว้เป็นความลับ
“พี่กวินใจร้าย..ฮือ ฮึก”
“พี่ขอโทษ
