บทที่ 52
ไม่ต้องพูด
Rrrrr Rrrrr
“กำนันเทียมโทรมาค่ะ..” มะลิหยิบโทรศัพท์ของตัวเองมาดูแล้วร้องบอกกวิน
“รับเลยครับ..” กวินทำใจไว้แล้วว่าต้องเจอกับอะไร
“สวัสดีค่ะคุณพ่อสุดที่รักของหนู”
[ไม่ต้องมาทำเสียงอ้อน พ่ออยากคุยกับไอ้หน้าหล่อไปเรียกมาคุยดิ๊]
“คุยกับหนูก็ได้นี่คะ..”
[พ่อจะคุย..เดี๋ยวนี้ !]
“กะ..ก็ได้”
มะลิยื่นโทรศพท์ให้กวินชายหนุ่มรับมาแล้วเอาแนบหู แต่ยังไม่ทันได้อ้าปากพูดอะไรเสียงของคนปลายสายก็แผดออกมา
[นายอยากตายเหรอไงห๊ะ!! ไอ้หน้าหล่อ]
“สวัสดีครับคุณอา..ผมขอโทษเรื่องไลฟ์นะครับ มันยั้งไม่ทันจริงๆ ”
[ยั้งไม่ทันบ้านป้านายน่ะซิ..ทีนี้จะทำยังไงคนดูเป็นหมื่นๆ ฉันจะเอาหน้าไปไว้ไหน พูดแล้วขึ้น ปืนอยู่ไหนวะ ใครก็ได้เอามาให้กูที..]
“คุณอาใจเย็นๆ ก่อนครับ..ผมอธิบายได้” กวินใจเต้นตุบๆ ต่อมๆ เดาไม่ถูกกว่ากำนันเทียมจะมาไม้ไหนอีก
[ความดันฉันขึ้นจะตายห่าอยู่แล้วยังมาบอกให้ใจเย็นๆ ]
