บทที่ 54
โอ๊ยน้อ
“เดี๋ยวก่อน!!”
กำนันเทียมขัดเสียงดังจนคุณน่านหันขวับมือเตรียมชักปืนแต่คำพูดต่อมาของลูกเขยทำให้ท่านยอมนิ่งฟัง
“ผมในฐานะพ่อที่รักลูกสาวมากคนหนึ่ง ที่ทำไปทั้งหมดก็เพียงแค่อยากให้ลูกมีคู่ครองที่ดีที่สุด ไม่ใช่คนที่รักเธอแค่ห้าปีสิบปีแต่อยากให้เป็นคนที่รักเธอจนวันตาย” กำนันเทียมค่อยๆหันไปสบตากับมะลิก่อนพูดต่อ
“มะลิบอกเสมอว่าอยากแต่งงานกับเจ้าชาย มันอาจดูตลกในสายตาคนอื่นแต่สำหรับคนเป็นพ่ออย่างผมมันคือหน้าที่ ผมจึงทำตัวเป็นเจ้าชายสำหรับเธอมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา และพอมะลิโตเป็นสาวผมก็มีหน้าที่หาผู้ชายที่สามารถเป็นเจ้าชายให้เธอแทนผมได้”
กำนันเทียมน้ำตาคลอเบ้า ยื่นมือลูบผมลูกสาวด้วยความรักสุดหัวใจ ทุกคนในพิธีต่างเงียบเพราะซาบซึ้งกับคำพูดที่ไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากคนที่ควงปืนโชว์ตลอดตั้งแต่เริ่มพิธี
“วันนี้หากผมทำอะไรที่ป่าเถื่อนหยาบคายก็ขออภัยคุณกานต์กับคุณวิภาด้วยนะครับ” กำนัน
