“ค่ะ” หล่อนตอบรับเสียงเจ็บปวด “เพราะอย่างนี้ไงคะ พ่อเลี้ยงถึงจ้างหนูมาเป็นเมียชั่วคราว เพื่อรอคอยให้ผู้หญิงที่พ่อเลี้ยงรักมากอย่างคุณณิชากลับมา ซึ่งเธอก็กลับมาจริงๆ”
“ใช่ค่ะ คุณณิชากลับมาหาพ่อเลี้ยงจริงๆ แต่พ่อเลี้ยงก็ไม่ได้รักคุณณิชาแล้ว”
หล่อนช้อนตาขึ้นมองป้าปราณีอย่างเหลือเชื่อ “ป้าพูดอะไรคะ ไม่มีทางเป็นไปได้หรอกค่ะ พ่อเลี้ยงรักคุณณิชามาก ขนาดเธอทิ้งไปแต่งงานกับคนอื่น พ่อเลี้ยงยังให้อภัยเธอเลย” และก็ขับไล่ไสส่งหล่อนทิ้งอย่างใจดำอำมหิต เฌอปรางต่อประโยคนี้ในใจอย่างเจ็บช้ำ
“พ่อเลี้ยงทำทุกอย่างเพราะต้องการแก้แค้นต่างหากล่ะคะ นี่ถ้าหนูปรางอยู่ในงานแต่งวันนั้นด้วย หนูปรางจะเข้าใจทุกอย่าง เหมือนกับที่ป้าและคนอื่นๆ ในไร่เข้าใจ”
“คะ?”
“พ่อเลี้ยงจัดงานแต่งขึ้น จากนั้นก็ฉีกหน้าคุณณิชาบนเวที ทำให้คุณณิชากลายเป็นเจ้าสาวที่ร้างเจ้าบ่าวและเธอก็ต้องอับอายผู้คนเป็นจำนวนมาก”
เฌอปรางได้ยินก็แทบไม่อย
