อายมองไปที่กล่องข้าวและหน้าตาของพยาบาลสาวคนนั้นที่ยังนั่งแกะกล่องข้าวที่เธอทำอยู่อย่างไม่ได้รู้สึกผิดจนหมอเจษต้องกระแอมให้เธอรู้ตัว
“ชานั่น…”
อายมองหน้าเขา แววตาที่เขาไม่อยากเห็นกลับมาอีกครั้ง นึกไม่ถึงว่าจะรวดเร็วแบบนี้ สายตาเย็นชาและน้อยใจนั้นทำเอาเขาเริ่มใจคอไม่ค่อยดี
“ชาร้อนค่ะ อายตั้งใจซื้อมาให้คุณหมอกินกับข้าวที่อายทำมา นึกไม่ถึงว่าจะให้คนอื่นเอาไปกินแบบนั้น อายหมดธุระที่นี่แล้ว ขอตัวก่อนนะคะ”
เธอไม่ทันเห็นหน้าพยาบาลสาวคนนั้นและไม่ได้ฟังเสียงของเขาที่เรียกเธอตามหลังเธอก็ปิดประตูใส่หน้าเขา เธอได้ยินเสียงร้องของคนข้างในเหมือนกับว่าคุณหมอถูกประตูชนเข้าแต่เขาก็พยายามคุมสติและเดินตามเธอมาจนทันที่หน้าลิฟต์
“อาย เดี๋ยว….กลับมานี่ก่อน”
“อายจะกลับบ้านแล้วค่ะ ดึกแล้วพรุ่งนี้ต้องตื่นไปทำงาน”
“อายกำลังเข้าใจพี่ผิดนะ”
เธอหันไปมองหน้าหมอเจษที่เริ่มมีเลือดกำเดาไหลออกมาแต่เขาก็ยังเลือกจะวิ่
