สายตาของนักท่องเที่ยวนั้นยิ้มให้พวกเธอพร้อมกับยกมือขึ้นเพื่อจะถามบางอย่าง เขาอยากให้เธอแนะนำร้านอาหารไทยให้และไม่ได้มีเจตนาที่จะล่วงเกินหรืออะไร อายและรินจึงได้คุยกับพวกเขาอยู่สักพักก่อนจะเดินกลับมายังที่พักเพื่ออาบน้ำแต่งตัวและไปกินอาหารเย็น
“อาย จะไปกินปิ้งย่างกันตอนหนึ่งทุ่ม ช่วงนี้ก็พักไปก่อนนะ”
“ได้สิไว้เจอกันที่ลอบบี้นะ”
“โอเค”
หลังจากที่ออกมากินปิ้งย่างกันแล้ว อายและรินก็มีโอกาสได้พบเพื่อนชาวต่างชาติก่อนหน้านี้อีกครั้ง พวกเขาเดินเข้ามาขอบคุณที่แนะนำร้านอาหารไทยให้เขา พวกเขาคุยกันอยู่สักพักก่อนจะเดินแยกกลับไปที่พัก
“เอาล่ะ ๆ พรุ่งนี้พบกันตอนเจ็ดโมงเช้านะคืนนี้ก็พักผ่อนให้เต็มที่อย่านอนดึกนะ”
“โอเคค่า”
ทุกคนแยกเข้าห้องส่วนตัวของแต่ละคน อายเองก็วิดิโอคอลกับหมอเจษที่พึ่งเลิกงานแล้วแต่ยังไม่กลับบ้าน เขายังอยู่ที่ห้องพักในโรงพยาบาล
“เป็นยังไงบ้างทำงานหนักไหม”
“ยังไม่ได้ทำอะไรเท่า
