ลดาสวมชุดคนไข้ เดินช้าๆ โดยมีเทวินทร์ประคองอยู่ข้างๆ ขณะที่ค่อยๆเดิน ลดาลื่นเล็กน้อย แต่เทวินทร์มือไว คว้าเธอเข้ามากอดในอ้อมอกได้ พร้อมกับตำหนิอย่างอ่อนโยน "ทำไมถึงไม่ระวังแบบนี้ล่ะ?"
แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเอ็นดู
เขายังสะพายกระเป๋าของลดา ปรับจังหวะการเดินให้เข้ากับเธอ ทุกการกระทำเต็มไปด้วยความอ่อนโยน
ท่ามกลางฝูงชนทั้งสองคนดูเหมือนคู่รักที่แสดงออกถึงความรักซึ่งกันและกันอย่างชัดเจน
ธาราจ้องมองอย่างว่างเปล่า เสียงในใจเธอพูดซ้ำไปซ้ำมา
"เขาพาเธอมาตรวจครรภ์ด้วย"
เดิมทีเขาก็เป็นคนอ่อนโยนกับคนอื่นได้ เพียงแต่เขาไม่เคยอ่อนโยนกับตัวเองเลย
ทันใดนั้นเทวินทร์หันมามองทางเธอนี้ สายตาของทั้งสองคนสบกันโดยไม่ทันตั้งตัว
ตอนนี้การแกล้งทำเป็นไม่เห็นก็สายไปแล้วเทวินทร์ปล่อยลดา และเดินตรงมาหาเธอ ใบหน้าเขาไม่เหลือความอ่อนโยนเหมือนเมื่อครู่
"คุณมาทำอะไรที่นี่?"
ธารารีบลุกขึ้นยืนและซ่อนผลตรวจไว้ข้างหลั
