“คุณชาน์ อัยย์เปลี่ยนใจตอนนี้ทันไหมคะ” ไอรดาถามขณะที่ประตูห้องของโรงแรมปิดลง
“ไม่ทันแล้วครับคุณอัยย์”
“ว๊าย..คุณชาน์”
ไอรดาอุทานเมื่อชายหนุ่มอาศัยจังหวะที่หญิงสาวกำลังยืนงงอยู่ดึงให้เธอเข้าไปหาแล้วดันให้เธอนอนลงบนเตียงกว้าง ร่างสูงขยับขึ้นคร่อมทับสองขากันเธอไว้ไม่ให้ขยับหนีไปไหน
“ทําไมล่ะครับ หรือคุณคิดว่าผมให้ความสุขคุณไม่ได้” เขาก้มถามอย่างใกล้ชิดจนเห็นแววตาของอีกฝ่ายว่าตอนนี้มีทั้งความกังวลและความตื่นตระหนกอยู่ในนั้น ในขณะที่ตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความปรารถนา
“ฉันว่ามันถูกต้อง มันเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ”
“อะไรคือความถูกต้องล่ะครับในเมื่อเราไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน เราแค่ทำตามความต้องการของเราเท่านั้น”
“แต่อัยย์”
“นะครับอัยย์ ให้ผมถอยตอนนี้คงไม่ไหวแล้ว”
“เรื่องของเราต้องเป็นความลับนะคะ”
“แน่นอนอัยย์”
ปิญชาน์ตอบอย่างมั่นใจเพราะเขาก็ไม่อยากจะผูกมัดกับผู้หญิงคนไหน เขาชอบชีวิตอ
