“ได้เงินเท่าไหร่”
“โว๊ะ! ขอเวลากูเดี๋ยว กูจะเป็นนักแคสเกมส์ชื่อดังให้ได้ มึงไม่รู้หรอกว่าวงการนี้เงินดีแค่ไหน”
“ก็คงไม่รู้ไปตลอดชาติมั้ง พี่ตกงานมาหกเดือนแล้วนะ ไม่คิดจะหางานทำบ้างเหรอ งานจริงๆ น่ะ” เธอบ่นพลางกวาดขยะอย่างเซ็งๆ
“แม่ง!!” ธนาภพสบถไม่พอใจ “มึงจะกดดันอะไรกูนักหนาห๊า!! ตอนกูทำงานมีเงิน กูเคยให้มึงอดมั้ยอีห่า ขอเวลากูหน่อยไม่ได้เหรอ รับรองกูดังขึ้นมา กูรวยแน่”
“งั้นพี่ก็รวยไปคนเดียวเหอะ เดือนหน้าฉันจะย้ายไปอยู่กับเพื่อนละ”
“อะไรนะ!!” ธนาภพลุกขึ้นด้วยความโมโห มองหน้าเปรมสินีด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว “มึงว่าไงนะ??”
เปรมสินีทิ้งไม้กวาดขยะ บอกตัวเองว่าเธอทนมาพอแล้ว เธอไม่อยากอยู่ในสัมพันธ์ห่วยแตกนี่แล้ว “เราเลิกกันเหอะพี่ต่อ หวานทนไม่ไหวแล้ว มันเหนื่อย”
ธนภพกัดฟันกรอด “ฝันไปเหอะ!! ถ้ามึงเลิกกับกูเมื่อไหร่นะ วันนั้นคือวันตายของมึง!!!!”
คำประกาศของธนภพทำเธอใจสั่นไปหมด เธอรู้ว่าเขาพู
