“ต้นน้ำก็อยากฟังนะครับ แต่ต้นน้ำชอบสวนน้ำมากกว่า นิทานของป๊าค่อยฟังพรุ่งนี้ก็ได้นะครับ ขอต้นน้ำไปเล่นสวนน้ำก่อนนะครับ” เด็กน้อยหันมาตอบบิดาด้วยความฉลาด นาทีนี้ต่อให้เอาอะไรมาล่อ ก็ไม่สามารถเอาบุตรชายกลับมาได้ เห็นทีว่าคืนนี้บุตรชายคงต้องไปนอนกับบิดาและมารดาของเขาแน่นอน ส่วนคุณทิพวรรณและคุณวัลลภนั้นมองหลานชายด้วยความขบขัน ฉลาดเหลือเกินหลานชายคนนี้ สมกับที่จะเป็นทายาทคนต่อไปที่จะรับช่วงดูแลธุรกิจของครอบครัวจริงๆ ต้องขอบคุณลูกสะใภ้ของท่าน ที่มอบหลานชายที่น่ารักทั้งหน้าตาและจิตใจให้พวกท่านแบบนี้
“ไม่กลัวป๊ากับม๊าน้อยใจเหรอครับ ลูกชายทั้งคนหนีไปนอนกับอากงอาม่า แบบนี้ป๊ากับม๊าก็คิดถึงแย่สิครับ” ทัพไทยังคงแกล้งบุตรชายต่อ แน่นอนว่าบุตรชายของพวกเขานั้นยังคงไม่มีท่าทางว่าจะเปลี่ยนใจกลับมานอนกับบิดามารดา ตอนนี้บุตรชายนั้นจิตใจของเขาไปจดจำเรื่องสวนน้ำเรียบร้อยแล้ว เขาไม่มีทางที่จะมาฟังแค่นิทานจากบิดา
