“ฉันมาได้ยังไงไม่สำคัญหรอก มันสำคัญที่ว่าคุณทำแบบนี้ได้ยังไง” ปานตะวันเอ่ยออกมาทั้งน้ำตา เพราะว่าเธอเชื่อไปแล้วว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง นิชานันท์นั้นจำเป็นต้องออกหน้าทันที ตอนนี้เธอรู้สึกเสียใจมาก ที่ทำเรื่องแบบนี้ขึ้นมา ทำให้เพื่อนของเธอต้องเข้าใจผิดและเสียน้ำตา
“ฟังฉันก่อนนะปาน เรื่องที่เกิดขึ้น เธอกำลังเข้าใจผิด” นิชานันท์เอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกผิด แต่ทว่าคนที่ยืนร้องไห้อยู่นี้ ไม่อยากจะน่าสมเพชต่อหน้าคนอื่นอีกแล้ว เธอเลือกที่จะไม่ฟังอะไรทั้งนั้น เพราะเธอไม่อยากจะฟังคำแก้ตัว ร่างบางมองหน้าเพื่อนสนิทและสามีด้วยความผิดหวัง นั่นทำให้หญิงสาวหมุนตัวแล้ววิ่งออกไปจากร้านทันที
คนที่เป็นห่วงปานตะวันยิ่งกว่าใครอย่างทัพไท เขารีบวิ่งตามเธอออกไปทันที ทำไมเรื่องบ้าๆ นี่มันถึงได้เลวร้ายแบบนี้ เขาไม่เข้าใจจริงๆ เขาไม่ห่วงอะไรอีกแล้ว ตอนนี้สิ่งเดียวที่เขาเป็นห่วง นั่นก็คือความรู้สึกของปานตะวัน ต้องย
