“แล้วยัยปานจะให้อภัยฉันมั้ยคะ” นิชานันท์เอ่ยออกมาทั้งน้ำตา ตอนนี้เธอไม่มีความมั่นใจว่าปานตะวันนั้นจะอภัยให้ตนเองสักนิด เพราะสิ่งที่เธอก่อนั้นมันมหันต์เหลือเกิน ตอนนี้เธอทำได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น นั่นก็คือการขอโทษด้วยความสำนึกผิด ส่วนเพื่อนของเธอนั้นจะให้อภัยหรือไม่ นั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ถ้าเพื่อนของเธอไม่ยอมอภัยให้ เธอก็คงต้องยอมรับความจริงเรื่องนี้ แม้ว่ามันจะยากเกินยอมรับก็ตาม
“ไม่ต้องคิดอะไรแล้ว เดี๋ยวเราไปถึงที่โรงพยาบาล เราไปขอโทษคุณปานตะวันด้วยกัน ตอนนี้เรามาช่วยกันภาวนาให้คุณทัพไทปลอดภัยดีกว่า” นิรุตน์เอ่ยกับภรรยาสาวด้วยรอยยิ้มอ่อน นาทีนี้เขาพยายามให้กำลังใจนิชานันท์ เขาได้แต่หวังว่าทุกอย่างจะคลี่คลายไปในทางที่ดี ส่วนนิชานันท์นั้นก็พยักหน้า แต่เธอก็ยังไม่หยุดสะอื้น
นิรุตน์ขับรถด้วยความเร็วสูง ก่อนที่จะพาภรรยาของเขามาถึงที่โรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว ทั้งคู่มาที่หน้าห้องฉุกเฉิน ซึ่งพ
