ตึก! ตึก! ตึก!
ปลายเท้าแกร่งรีบย่องมาไม่หยุด ตอนที่วรยายังคุยโทรศัพท์สนทนากับสามี ได้เดินออกไปอยู่นอกสถานที่รกร้าง เหลือเพียงแค่คนเฝ้าเป็นชายนิรนามในชุดดำ แต่เขาคาดว่าน่าจะเป็นคนร้ายคนเดียวกันกับเมื่อคืนนี้
"......" มือหนาล้วงเอาอาวุธกระบอกออกมาทันที รีบพุ่งเข้าใส่ตัวคนร้ายแล้วนำเศษผ้าแถวนั้นอุดปากให้เงียบสนิท ถึงจะจัดการชกต่อยกันอย่างหนัก
ร่างสูงที่ยังอยู่ในอารมณ์เดือดดาล รีบใช้พละกำลังที่มีกระทุ้มใส่คนร้าย จนชายชุดดำล้มลงไปนอนบนพื้น
"ขวัญ! ขวัญได้ยินพี่ไหม?" น้ำเสียงเข้มเอ่ยเรียกเสียงเบา เขย่าร่างอรชรแรงๆ เผื่อเธอจะได้สติ เขาจะคาดคะเนอาการของเธอว่าจะพาหนีอย่างไรดี
"หื้ม...พี่คาอิล" น้ำเสียงหวานเอ่ยพึมพำในลำคอเล็ก เปลือกตาบางรีบเลื่อนเปิด พบว่าตัวเองอยู่ในสถานที่แปลกตา แต่โชคดีที่ตรงหน้าเป็นคาอิลอยู่ตรงนี้
"เรารีบไปจากที่นี่กันเถอะ" คาอิลบอก รีบช่วยประคองร่างอรชรลุกขึ้น เขาดันเ
