ตุ๊บ!
"นายยังต้องการอะไรอีก! ชีวิตฉันมันยังยุ่งไม่พออีกหรือไง!" ทันทีที่รถยนต์มาจอดยังสวนธารณะแห่งนึง ค่อนข้างไกลจากตัวเมืองและไม่มีผู้คนสัญจร
เพียงขวัญรีบระบายบอกความในใจ จะให้เธอมองเขากลับมาเป็นคนเดิมคงไม่ได้แล้ว
"แต่ผมไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเป็นแบบนี้นะ ผมไม่ได้อยากหมั้นกับดุจดาวจริงๆ "
"เหอะ...นี่น่ะเหรอไม่อยากหมั้น คำโกหกของนายมันฟังไม่ขึ้นหรอกนะ!" ฝ่ามือบางฟาดใส่กล้ามอกแกร่ง ในตอนที่เขาจะโน้มตัวมากอดเธอ กลับทำเหมือนว่าเรื่องที่เกิดเป็นแค่ความฝัน ทั้งที่มันโหดร้ายสำหรับผู้หญิงคนนึงที่หลงไปเป็นของเล่นชั่วคราวของเขา
"ที่ผ่านมามันไม่ใช่เรื่องโกหก ผมตั้งใจทุกครั้งเวลาที่อยู่กับคุณนะคุณเพียงขวัญ เรากลับมาคุยดีๆ เหมือนเดิมได้ไหม" เขาเจ็บในอกข้างซ้ายมันปวดร้าวแทบจะบีบรัดให้แหลกสลาย เวลาที่เพียงขวัญเผยอาการรังเกียจจนไม่อยากจะมองหน้า แล้วในเวลานี้เธอก็มีน้ำตาเพราะเรื่องของเขาอีก
"นายคา
