เช้าวันต่อมา_
"ไม่คิดจะอยู่โรงพยาบาลต่อสักหน่อยเหรอ?" ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามทางด้านของคาอิล ในเวลาที่ท่านเดินทางมาส่งลูกชายที่บ้านของเพียงขวัญ ทั้งที่เขาเพิ่งจะฟื้นจากอาการบาดเจ็บได้แค่วันเดียวเท่านั้น
"มาถึงขนาดนี้แล้ว ผมไม่อยากให้เพียงขวัญต้องอยู่คนเดียว" น้ำเสียงสุขุมเอ่ยบอก เขาบอกข่าวดีแก่บิดาไปหมดแล้ว ว่าท่านกำลังจะได้เป็นคุณปู่มีหลานให้เลี้ยง อีกฝ่ายก็ดีใจอย่างมากเว้นเสียแต่ยังไม่ได้ทำให้ถูกขนบธรรมเนียมประเพณี
แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็อดใจรอไม่ไหว หากเพียงขวัญมีอาการแพ้ท้องขึ้นมาแล้วเป็นลมไปอีก ใครกันเล่าจะตามมาช่วยเหลือเธอทัน
"ขวัญไม่ได้อยู่ที่บ้านคนเดียวนะคะ นั่นไงยังมีป้ามลไหนจะคุณพ่ออีก คนเต็มบ้านไปหมดเลย" น้ำเสียงหวานบอก เธอเหลียวมองตรงประตูทางเข้าบ้าน มีอดิศรนั่งบนรถเข็นและป้ามลที่ยืนอยู่ข้างๆ พวกท่านต่างรอยืนต้อนรับท่าทางดีใจ
"มันไม่เหมือนกันนะขวัญ ให้พี่อยู่ดูแลด้วยดีที่สุดแล้ว
