“แล้วเอ่อ...คุณ...”
“ไอรักค่ะ เรียกหนูไอก็ได้นะคะ คือว่าหนูไอว่าจะเข้าไปในเมืองน่ะค่ะ” ไอรักแนะนำตัวเอง
“ครับ คุณหนูไอ เอ่อ...คือว่าคุณหนูไอไม่ใช่คนแถวนี้หรือครับ ทำไมผมไม่เคยเห็นหน้าหรือรู้จักมาก่อนเลย” ภูชิตถามเพราะเขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่า ผู้หญิงสาวร่างบางหน้าตาจิ้มลิ้ม มาขับรถคันจี๊ปประจำตัวของเจ้าของไร่แสงตะวันได้อย่างไร
“อ๋อ!..เอ่อ...หนูไอเป็นหลานของลุงธงน่ะค่ะ บังเอิญขับรถมากินลมชมวิวมาเรื่อยๆ แล้วก็บังเอิญกำลังจะกลับ แต่บังเอิญรถมาน้ำมันหมด แล้วก็บังเอิญมาเจอคุณภูชิตนี่ล่ะค่ะ” ภูชิตยิ้มเล็กน้อยกับคำบอกเล่าของหญิงสาว
“ถ้าอย่างนั้นก็บังเอิญที่มาเจอคนใจดีอย่างผมนะครับ” ไอรักมองหน้าภูชิต ทั้งสองหัวเราะเบาๆพร้อมกัน
“ลุงธงนี่...ใช่เสี่ยธงชัยเจ้าของกิจการท่าข้าว และเป็นพ่อของเจ้าของไร่แสงตะวันใช่ไหมครับ” ภูชิตถามต่อ
“เอ่อ...ค่ะ” ไอรักตอบเบาๆ
“คนกันเองนะครับ เอาอย่างนี้ไหมครับ ผ
