“อื้ม...ฮันนีมูนนี้พี่คงจะตายคาอกแน่ๆ” ไทธรณ์พูดริมชิดกลีบปากบาง
“ก็พอแค่นี้สิคะ” เสียงหวานนั้นสั่นพร่าชัดเจน
“ถ้าหยุด...คงสิ้นใจตายลงตรงนี้แหละ” ไทธรณ์ประกบปากบางอีกครั้งจูบดูดดื่มราวกับกระหายนักหนา เขาไม่เคยรู้สึกเบื่อริมฝีปากนี้เลย นับวันยิ่งหลงจนแทบจะโงหัวไม่ขึ้นอยู่แล้ว
รสิตาผลักร่างหนาถอยหลังจนชิดผนังระเบียง ตะวันลับแสงไปแล้ว ความมืดเริ่มคืบคลานเข้ามา บริเวณบ้านพักนี้เป็นชายหาดส่วนตัว จึงไม่มีใครมาเดินเพ่นพ่าน มีเพียงเสียงคลื่นทะเลที่ซัดสาดเข้าหาฝั่ง และเสียงลมหายใจของสองร่างที่กอดตระกองจูบกันอย่างดูดดื่ม
ไทธรณ์พลิกร่างของรสิตาให้หลังพิงผนังห้องริมระเบียงแทนตน มือหนาเลื่อนลงถลกชายกระโปรงชุดเดรสผ้าบางพลิ้วลายดอกไม้เล็กๆยาวกรอมเท้าขึ้น นิ้วเรียวใหญ่ถูกส่งเข้าไปสำรวจช่องทางรัก น้ำหวานจากอารมณ์ปรารถนาลื่นเยิ้มจนไทธรณ์หัวใจเต้นถี่เมื่อได้สัมผัส ซับในตัวบางถูกรูดรั้งลง ขาเรียวขยับยกขึ้
