“ไม่ต้องเลยนะ ห้ามพี่ธีร์ขึ้นมานอนบนเตียงไม่อย่างนั้นหนูไอจะร้องให้บ้านแตกเลย”
“ครับๆ พี่นอนข้างล่างก็ได้ คนใจร้าย” ไอรักโยนหมอนกับผ้าห่มลงข้างเตียง ธีร์ภาณุยิ้มก่อนจะนั่งลงจัดที่นอนสำหรับตัวเอง
ยังมีเวลาอีกทั้งคืน หึๆ
“ขอบคุณมานะคะพี่ไท แล้วก็อย่าลืมสัญญาว่าจะมารับแนนไปทานข้าวกลางวันพรุ่งนี้ เป็นการไถ่โทษนะคะ” รสิตาพูดเสียงใสขณะที่ไทธรณ์ลดความเร็วของรถลง แล้วจอดอยู่ริมรั้วสูง
“แต่วันนี้พี่เหนื่อยเหลือเกิน ไม่รู้พรุ่งนี้จะมีแรงขับรถมาหาแนนหรือเปล่า?” ไทธรณ์พูดพร้อมกับตีหน้าเศร้าเล็กน้อย
“วันนี้พี่ไทไม่ได้ทำงานทั้งวันไม่ใช่หรือคะแล้วจะเหนื่อยอะไร แล้วนี่ทำไมไม่เรียกเด็กๆมาเปิดประตูสักทีล่ะคะ แนนง่วงแล้วค่ะ ฮ้าว!” ไทธรณ์ขยับตัวทำท่าฮึดฮัด
“แนนจะไม่ให้รางวัลพี่หน่อยหรือครับ ที่พี่มาส่งเนี่ย” ไทธรณ์ถามสีหน้าจริงจัง จนรสิตาอดขำไม่ได้ หญิงสาวหัวเราะคิก ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าหาคนขับรถแสนงอน
