ไทธรณ์คลายอ้อมกอดแล้วจับร่างบางหันหลังให้นั่งบนตักตัวเอง จมูกโด่งดอมดมไปตามไหล่เนียน มือหนาควานสะเปะสะปะไปทั่วร่างนุ่มนิ่มด้านหน้า รสิตาต้องตามตะครุบไว้ และยึดสองมือร้อนร้ายกาจไว้แน่น
“พี่ไทเป็นเด็กดื้อ” รสิตาเอ่ยเสียงเบา
“หึๆ” ไทธรณ์หัวเราะเบาๆ ชายหนุ่มกระชับอ้อมกอดแน่น เขาพยายามข่มความรู้สึกที่ยังไม่มอดดับไปทั้งหมด
“แนนนอนเถอะ พี่ขอเข้าห้องน้ำหน่อยนะครับ” ชายหนุ่มวางร่างนุ่มนิ่มลงอย่างแสนเสียดาย เขาห่มผ้าให้รสิตา ก้มลงจุ๊บหน้าผากมนเบาๆ แล้วรีบลุกเข้าห้องน้ำไป
ไทธรณ์ใช้น้ำเย็นในการดับอารมณ์รักที่ยังคุกรุ่นอยู่ แค่นี้มันไม่พอสำหรับผู้ชายสุขภาพดีและแข็งแรงอย่างเขา เพียงแต่ไทธรณ์ยังต้องการให้คืนเข้าห้องหอมีความหมายอยู่ เขาคงต้องจัดงานแต่งงานพร้อมกับน้องชายเลย สมใจคุณกานดาเขาล่ะ จัดงานครั้งเดียวได้ลูกสะใภ้ตั้งสองคน ป่านนี้แม่ของเขาคงกระโดดดีใจแล้วมั้ง ที่รู้ว่าลูกชายถูกกักตัวอยู่ที่นี่
