รถอีโคคาร์เลี้ยวเข้ามาจอดบริเวณลานจอดรถของโรงพยาบาล อิงดาวอ่านป้ายบอกทางตัวหนังสือสีขาวตัดกับพื้นหลังสีน้ำเงิน อาคารผู้ป่วยนอกพิเศษศัลยกรรมอยู่ทางทิศตะวันออก
ไม่รอช้าให้เสียเวลา ร่างเล็กรีบเร่งฝีเท้าก้าวเข้าไปภายในอาคาร นาฬิกาบนฝาผนังบอกเวลาเก้านาฬิกาเป๊ะๆ เท่ากับว่ามีเวลาอยู่กับหมอนานไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น หรือไม่ก็คงแค่ทักทายเพียงเสี้ยวนาทีสั้นๆ คิดแบบนั้นก็รู้สึกไม่คุ้มค่าเอาเสียเลย แต่กฎข้อสองของคนที่มีแฟนเป็นหมอก็ชัดเจนอยู่แล้ว ต้องเข้าใจอาชีพนี้เพราะไม่ค่อยมีเวลา แม้เธอจะไม่ได้เป็นแฟนของเขาแต่ซ้อมไว้ก่อนก็ไม่เสียหายอะไร
วันนี้บริเวณชั้นแรกคนไข้แน่นขนัด จากตั้งใจจะเข้าไปถามเจ้าหน้าที่ตรงเคาน์เตอร์ด้านหน้า แต่ดูแล้วท่าจะไม่ทันเวลา จึงตัดสินใจโทรถามน่านฟ้าแทน
(ครับคุณอิง)
“อิงมาถึงแล้วค่ะ” พูดไปก็กดลิฟต์ไปพลาง เธอควรเอาไปส่งเขาถึงที่โต๊ะทำงานน่าจะดีกว่า ให้เขาเสียเวลาลงมาตามหา
