ท่ามกลางเสียงพูดคุยกันอย่างครึกครื้นของพนักงานกับลูกค้า ที่เข้ามาซื้อขายทองคำภายในร้านทองขนาดใหญ่ถึงสามคูหา ไอแพดรุ่นใหม่ล่าสุดถูกกดเข้าไปในหน้าเพจดูดวงรายวัน จับมันห่างออกไกลสุดแขนตามประสาคนสายตายาวอย่างคุณนายจันทร์วาด
“ราศีธนู ให้ระวังสัตว์สี่เท้าที่จะนำความเดือดร้อนมาให้ ส่วนเรื่องเนื้อคู่นั้น....อืม...”
เสียงอ่านคำพยากรณ์ดวงรายวันกลายเป็นเรื่องเคยชินของพนักงานในร้าน หญิงสูงวัยไล่อ่านในใจคร่าวๆ สักพักจึงอ่านต่อเสียงดัง
“คนโสด วันนี้มีเกณฑ์จะได้พบเนื้อคู่ จะมีทั้งโชคร้ายและโชคดีเข้ามาพร้อมๆ กัน แต่ไม่ต้องกังวลไป เพราะเนื้อคู่จะปัดเป่าโชคร้ายออกไปเอง”
“เมื่อไหร่จะเลิกเอาวันเดือนปีเกิดลูกไปดูดวงสักทีแม่ พ่อไม่เห็นว่าลูกเราจะเชื่อคำทำนายเลยสักครั้ง”
เสียงทุ้มของชายร่างท้วม ทรงผมปัดข้างเอ่ยถามภรรยาขณะยกถาดทองคำแท่งขึ้นจัดเรียงบนตู้โชว์ แม้ว่าเสี่ยอาทิตย์จะชินกับการอ่านคำพยากรณ์ดวงรายวันนี้มาตลอดทั้งปี แต่ก็อดถามภรรยาอันเป็นที่รักไม่ได้เลยสักครั้ง
คุณนายจันทร์วาดและเสี่ยอาทิตย์ทั้งสองมีลูกด้วยกันสองคน คนโตชื่อเหนือเมฆ ตอนนี้อายุอานามก็ปาเข้าไป30ปี ดีกรีเป็นถึงหนุ่มนักเรียนนอก เปิดธุรกิจอู่ซ่อมรถยนต์ครบวงจรตั้งอยู่ใจกลางเมือง
ส่วนอิงดาวเป็นลูกสาวคนเล็ก เจ้าของใบหน้าสวยหวาน ตัวขาวราวหยวกกล้วย ที่กำลังยืนขายทองอยู่หน้าร้าน ตอนนี้เธออายุยี่สิบห้าย่างยี่สิบหก ลูกคนนี้เป็นคนชอบความอิสระ รักงานศิลปะเป็นชีวิตจิตใจวาดการ์ตูนจึงเป็นอาชีพหลักของเธอ
ฟังดูเหมือนทุกอย่างราบรื่น ลูกเต้าก็มีงานมีการทำทั้งคู่ ทว่าสิ่งที่ทั้งสองกังวลอยู่จนผมเปลี่ยนสี ทุกข์มากกว่าราคาทองคำดิ่งลงเหว หุ้นติดดอย บิตคอยด์ร่วงต่ำ ฟอเรสทีดีโดนโกงก็คือลูกทั้งสองคนยังเป็นโสด หญิงสูงวัยกลัวเหลือเกินว่าจะไม่มีหลานมาสืบสกุล
“นี่พ่อไม่เป็นห่วงลูกใช่มั้ยถึงมาถามแม่นี้แบบนี้ พ่อก็รู้ว่ายัยอิงลูกของเราอยู่ในช่วงเบญจเพส”
“ใครจะไม่เป็นห่วงลูก พ่อก็แค่กลัวว่าแม่จะคิดมากเกินไป เครียดขึ้นมาเบาหวานขึ้นตาทำไง เย้ย!”
ไอแพดในมือคุณนายจันทร์วาดถูกเงื้อขึ้นเตรียมฟาดใส่ เสี่ยอาทิตย์รีบถอยกรูดออกห่างอย่างรู้ทัน สัมผัสได้ถึงมหันตภัยที่กำลังจะเข้ามาเยือน ถนัดจังเรื่องลงไม้ลงมือกับสามีผู้ไม่มีทางสู้เนี่ย
“เดี๋ยวเถอะตาแก่ ฉันไม่ได้เป็นเบาหวานสักหน่อย”
“หยอก จ๊ะเมียจ๋า”
คุณนายจันทร์วาดค้อนขวับ จิ้มนิ้วชี้ลงบนหน้าจอไอแพดจึ๋ง จึ๋ง “ดูซิเนี่ย เขาบอกว่าลูกเราจะโชคร้าย มีเพียงเนื้อคู่เท่านั้นที่จะช่วยได้ แต่วันนี้ทั้งวันแม่ยังไม่เห็นจะมีผู้ชายที่ไหนเข้ามาหาลูกเราเลย”
คุณนายจันทร์วาดถึงกับเล่นใหญ่ ฟาดฝ่ามือลงต้นขาเสียงดังป๊าบ “ที่สำคัญต้องเจอกันวันนี้เท่านั้น ถึงจะเป็นเนื้อคู่”
เสี่ยอาทิตย์ส่ายหน้าให้ภรรยาอย่างอ่อนใจแล้วหันไปตรวจทองในถาดต่อ ดูดวงเสร็จทีไรถ้าไม่โวยวายก็มานั่งซึมเป็นส้วมทุกที เรื่องแบบนี้มันตั้งอยู่บนความไม่แน่นอนและคนเราควรมีสติ เขาอยากเตือนภรรยาสายมูเตลูแต่กลัวจะโดนฟาดเข้าให้
ตั้งแต่วันแรกของปีจนถึงวันนี้ คุณนายจันทร์วาดก็ดูดวงให้ลูกสาวในวัยเบญจเพสแทบทุกวัน จนพระบิดาย้ายสำนักหนีไปตั้งที่อื่นก็ยังไม่หยุด ตอนนี้ต้องมาหันพึ่งพาอาจารย์กูเกิลแทน
กระทั่งเวลาล่วงเลยไปหลายวัน ก็ยังไม่มีแม้เงาเนื้อคู่ของลูกคนเล็ก
06.45น.
รถยนต์บีเอ็มดับเบิลยูจอดสนิทตรงลานจอดรถของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง นายแพทย์น่านฟ้าศัลยแพทย์ทรวงอกมือพระกาฬ ลงจากรถพร้อมกับกาแฟดำสองแก้วเช่นทุกวัน เขาไม่ได้ดื่มคนเดียวสองแก้วแต่เป็นของเพื่อนสนิทที่ฝากซื้อเป็นอาจิณต่างหาก
“เอาไป”
กาแฟดำไม่ใส่ไซรัปขนาดยี่สิบสองออนจากร้านประจำถูกวางลงบนโต๊ะกลางห้องพักแพทย์ สรวิศศัลยแพทย์กระดูกผงกศีรษะที่เอนพิงกับพนักเก้าอี้ขึ้นปรือตามอง ท่าทางสะลึมสะลือและขอบตาคล้ำนั่น บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเขาเพิ่งลงเวร ร่างกายกำลังต้องการคาเฟอีนและการนอนไปพร้อมๆ กัน
“ขอบใจ”
“โอนเงินคืนด้วย แก้วที่สามแล้วที่ไม่จ่าย กูไม่ลืม”
“โทษทีว่ะช่วงนี้เบลอๆ มีหัวใจแต่ไร้สมอง”
“อย่าเบลอจนลืมกรรไกรเอาไว้ในขาคนไข้ก็แล้วกัน”
หมอน่านเอ่ยเสียงเรียบขณะไล่ดูข้อมูลคนไข้ที่กำลังจะลงตรวจในตอนเช้า ต้องรีบไปราวน์วอร์ดก่อนที่คนไข้ตัวตึงของเขา จะแอบกินข้าวเหนียวหมูปิ้งในวันนัดผ่าตัดเหมือนเมื่อวาน
ชีวิตคนเป็นหมอลงตรวจผู้ป่วยนอกสิบโมงเช้าก็จริง แต่ต้องราวน์วอร์ดผู้ป่วยในตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า เรื่อยไปจนถึงมืดค่ำ บางทีก็ควงเวรไปอีกถึงสิบสองชั่วโมงก็มี
“ตอนเย็นมีประชุมจัดเวรวันหยุดเทศกาล ตรงเวลาด้วย”
ปีใหม่ปีนี้สำหรับน่านฟ้าแล้วก็คงไม่ต่างไปจากปีก่อนๆ ทุกเทศกาลเขาจะลงชื่ออาสาอยู่เวร สแตนด์บายรอเคสคนไข้ฉุกเฉินตามประสาคนไม่มีภาระ ตลอดเวลาตั้งแต่เรียนจบจนได้เป็นหมอเต็มตัว เขามักเสียสละให้เพื่อนร่วมงานที่มีครอบครัวได้หยุดพักผ่อน ส่วนตัวเองอุทิศตนเพื่องานอย่างกับคนเหล็กแบบนี้เสมอ