แม่นมคนนี้พ่อขอนะลูก

เรียกแม่นมไปหาที่บริษัท

เป็นประจำทุกวัน ที่น้ำฟ้าจะต้องตื่นแต่เช้า เพื่อมาจัดเตรียมอาหารช่วยป้านวลรวมไปถึงเตรียมเสื้อผ้าให้คุณหนู ที่จะตื่นขึ้นมาเพื่อกินนมและอาบน้ำ

อาหารที่ป้านวลทำส่วนมาก เป็นอาหารโปรดของเจ้าของบ้าน รวมไปถึงอาหารบำรุงน้ำนมของน้ำฟ้าก็มีเช่นกัน เพราะคุณปาร์ยกำชับเสมอ ว่าอยากให้คุณหนูกินนมจากเต้าให้ได้นานที่สุด อยากให้ลูกชายมีภูมิคุ้มกันที่แข็งแรง

และกว่าที่น้ำฟ้า จะได้เข้ามาทำหน้าที่เป็นแม่นมให้คุณหนู หญิงสาวก็ต้องผ่านกระบวนการมากมาย น้ำนมของเธอต้องถูกเก็บไปตรวจวัดคุณภาพ และตรวจหาโรคเพื่อให้แน่ใจ ว่าน้ำนมของเธอจะไม่เป็นอันตรายต่อคุณหนู

“เดี๋ยวหนูขอขึ้นไปดูคุณหนูก่อนนะคะป้านวล” เมื่อช่วยป้านวลเตรียมอาหารจนเกือบเสร็จ น้ำฟ้าก็ขอตัว เพราะได้เวลาที่คุณหนูของเธอจะตื่นแล้ว

“จ้ะ ไปเถอะ เดี๋ยวป้าทำต่อเอง”

และก็เป็นอย่างที่น้ำฟ้าคาดการณ์ไว้ เมื่อเปิดประตูห้องนอนเข้ามา เตรียมเสื้อผ้าและน้ำยังไม่ทันเสร็จดี คุณหนูก็ส่งเสียงร้องงอแงเสียแล้ว

“ตื่นแล้วเหรอคะคุณหนู โอ๋ๆ ไม่ร้องนะคะ เงียบนะคะ” อุ้มคุณหนูหน้าตาน่าชังไว้บนตัก จากนั้นก็ป้อนนมให้คุณหนูดื่ม ริมฝีปากเล็กก็อ้าปากงับหัวนมดูดกินด้วยความหิว

“ค่อยๆ กินนะคะ” น้ำฟ้าเอ่ยบอก ทั้งที่หนูน้อยยังฟังไม่รู้เรื่องเสียด้วยซ้ำ มองใบหน้าคุณหนูก็ทำให้คิดไปถึงลูกของตัวเอง

หากสวรรค์ไม่กลั่นแกล้ง พาลูกของเธอกลับไปเล่นบนสวรรค์ ตั้งแต่ลืมตาดูโลกได้แค่ไม่กี่ชั่วโมง น้ำนมของเธอก็คงเป็นของลูกไปแล้ว

ป่านนี้เธอก็คงเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว เลี้ยงดูลูกน้อยอยู่ที่บ้านนอก ไม่ได้มาเป็นแม่นมของคุณหนูอย่างเช่นทุกวันนี้ คิดแล้วก็พลอยเศร้าใจ ในเมื่อนั่นคือโชคชะตาฟ้าลิขิตมาแล้ว เธอก็คงต้องก้มหน้ายอมรับ

“ตาหนูตื่นแล้วเหรอ” เสียงเข้มคุ้นหูเอ่ยถาม พร้อมกับเดินเข้ามายืนตรงหน้าน้ำฟ้าและลูกชาย

ปาร์ยลอบกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อเห็นเต้านมขาวอวบใหญ่ หัวนมที่เขาชอบดูด ตอนนี้อยู่ในปากของลูกชาย ที่นอนหลับตาพริ้มมีความสุข

“ค่ะ เพิ่งตื่นเมื่อสักครู่นี้เอง” น้ำฟ้าตอบไม่เต็มเสียงนัก เงยหน้ามองใบหน้าหล่อเหลา ที่จัดเซตทรงผมเรียบร้อย พร้อมออกไปทำงานก็รู้สึกเขินอาย

ทว่าเมื่อเห็นสายตาแวววาว ที่จับจ้องอยู่ที่เต้านมของเธอ ก็ต้องรีบหลุบสายตาลง เพราะมันช่างร้อนแรงและชวนให้วาบหวามเสียจริง

อีกทั้งภาพความเร่าร้อน ที่คุณท่านดูดนมของเธอเข้าปากยามร่วมรัก ก็ฉายชัดเข้ามาพาให้หัวนมแข็งเป็นไตจนเจ็บ และเสียวจนน้ำหวานไหลเยิ้มเปียกชั้นใน

“เงยหน้าขึ้นมาซิน้ำฟ้า” เสียงเข้มเอ่ยสั่ง ขยับเท้าเดินเข้ามาใกล้

น้ำฟ้าเงยหน้าขึ้นตามคำสั่ง ทว่ายังไม่ทันได้เอ่ยถามอะไร ริมฝีปากหยักก็ประกบลงมาบดจูบกับกลีบปากของหญิงสาวเสียแล้ว พร้อมกับมือที่บีบเคล้นเต้านมอีกข้างที่ว่างผ่านเนื้อผ้า

หญิงสาวสะท้านขนลุกเกรียวเสียวไปหมด เมื่อรสจูบเริ่มไต่ระดับความเร่าร้อนมากขึ้นเรื่อยๆ จนน้ำฟ้าหายใจหายคอแทบไม่ทัน

“อือ” เสียงหวานครางอื้ออึง เหมือนกำลังจะขาดใจ เมื่อนิ้วแกร่งสะกิดลงบนหัวนมจนแข็งเป็นไต น้ำนมไหลเยิ้มเต็มมือหนา พร้อมกับเรียวลิ้นสากที่เกี่ยวกระหวัดลิ้นของเธอแนบแน่น จนหายใจแทบไม่ออก

“อาบน้ำให้ตาหนูเสร็จ ก็รีบลงไปกินข้าวล่ะ” คนที่ตักตวงความหอมหวานจนพอใจเอ่ยสั่ง ทั้งที่ใบหน้ายังเรียบเฉยไม่แสดงความรู้สึกใดออกมา จากนั้นก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งความรู้สึกวาบหวามให้น้ำฟ้าต้องนั่งปรับอารมณ์อยู่เพียงคนเดียว

ริมฝีปากหยักกดจูบลงบนแก้มนุ่มนิ่มหอมละมุนทั้งสองข้าง และมาหยุดอยู่ที่กลีบปากเล็กหอมน้ำนมของลูกชายที่อยู่ในอ้อมกอด เป็นการเพิ่มพลังก่อนออกไปทำงานดั่งเช่นทุกวัน โดยมีน้ำฟ้าทำหน้าที่มายืนส่งอยู่หน้าประตูบ้าน เหมือนภรรยามารอส่งสามีไม่มีผิด

“คุณป๋าไปทำงานก่อนนะครับ หนูเป็นเด็กดีอย่าดื้อนะครับ เดี๋ยวตอนเย็นคุณป๋าจะรีบกลับมาหา” หนูน้อยดีดแข้งดีดขาร้องอ้อแอ้ตอบกลับ ราวกับรับรู้ในสิ่งที่ผู้เป็นพ่อบอก

ยิ่งทำให้ปาร์ยหลงลูกชายตัวเอง จนต้องหอมแก้มนุ่มนิ่มไปอีกฟอดใหญ่ ก่อนจะตัดใจส่งลูกชายเข้าสู่อ้อมกอดของแม่นมคนสวย

และจังหวะที่น้ำฟ้ายื่นมือไปรับคุณหนูมา มือของทั้งสองคนก็สัมผัสกัน ดั่งมีกระแสไฟไหลผ่านไปที่ร่างกายของคนทั้งสอง สายตาสองคู่สบกันโดยอัตโนมัติ และก็เป็นน้ำฟ้าที่เป็นฝ่ายหลบสายตาคมนั้น

“ฉันไปล่ะ ดูแลลูกฉันดีๆ”

“ค่ะคุณท่าน”

“ไปครับลุง” ปาร์ยหันไปบอกลุงชาญ คนขับรถเก่าแก่สามีของป้านวล พร้อมกับเดินไปขึ้นรถ

โดยมีน้ำฟ้ายืนรอส่ง จนรถยนต์เคลื่อนตัวออกจากรั้วบ้านไป หญิงสาวจึงหมุนตัวเดินกลับเข้าไปในบ้าน

ส่วนปาร์ยเมื่อมาถึงที่ทำงาน บอกตามตรงว่าชายหนุ่ม ไม่มีสมาธิทำงานเอาเสียเลย เพราะในสมองตอนนี้ มีแต่ภาพริมฝีปากลูกชาย ดูดเต้าอวบใหญ่ของน้ำฟ้าเมื่อช่วงเช้า

ไหนจะเสียงดูดนมจ๊วบจาบที่ดังออกมา มันกระตุ้นอารมณ์เขาเหลือเกิน จนอยากจะให้เธอมาหาที่บริษัท และจับเธอนั่งอ้าขาบนโต๊ะทำงาน ให้เขากระแทกจนรูบาน

“ป้านวลครับ เดี๋ยวสักสิบเอ็ดโมง บอกลุงชาญให้พาตาหนูกับน้ำฟ้า มาหาผมที่บริษัททีนะครับ ผมคิดถึงตาหนู” เรียวปากหยักยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ หลังจากวางสายจากป้านวล

น้ำฟ้าเดินอุ้มคุณหนูเข้ามาภายในบริษัท ตามลุงชาญที่เดินนำเข้ามาอย่างคุ้นเคยในเวลาเที่ยงวัน พนักงานต่างออกไปพักรับประทานอาหารกันหมด เมื่อประตูทำงานถูกเปิดออก หญิงสาวก็เดินเข้าไปด้านใน

“ลุงชาญไปพักทานข้าวเที่ยงเถอะครับ ถ้าจะกลับเดี๋ยวผมโทรเรียกเอง”

“ครับคุณท่าน”

ปาร์ยเดินมาล็อกประตูห้องทำงานให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินเข้ามาหาน้ำฟ้าที่ยังยืนอยู่ที่กลางห้องดังเดิม ใบหน้าหล่อเหลาชะโงกดูลูกชายที่นอนหลับ

“สงสัยจะถูกแอร์เย็นๆ จากรถค่ะ ก็เลยหลับ เพราะก่อนขึ้นรถมา หนูให้กินนมไปแล้ว คุณหนูงอแง” น้ำฟ้ารีบอธิบาย

“เดี๋ยวเอาตาหนูมานอนนี่ก็ได้” เดินนำมาที่โซฟารับแขกตัวใหญ่

จัดการปูผ้าขนหนูที่อยู่ในตะกร้า พร้อมด้วยหมอนวางไว้ น้ำฟ้าจึงค่อยๆ วางคุณหนู ที่นอนตาพริ้มลงอย่างเบามือที่สุด

เมื่อเห็นลูกชายยังหลับตาพริ้ม คนที่มีอารมณ์ค้างมาตั้งแต่ช่วงเช้า ก็รวบรั้งร่างบางเข้ามาหา บดจูบริมฝีปากอิ่มแนบแน่น สอดแทรกปลายลิ้นเข้าไปในโพรงปากชื้น

โดยที่เจ้าของโพรงปากก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี เผยอปากรับลิ้นสากเข้ามาด้วยความเต็มใจ บดจูบตอบกลับไปแนบแน่น จนน้ำลายยืดเยิ้มริมฝีปากของคนทั้งสอง

“ฉันโคตรอยากระแทกเธอบนโต๊ะทำงานเลยน้ำฟ้า” เสียงแหบพร่าพึมพำ ไม่ห่างจากเรียวปากหวานเลยสักนิด

“กะ ก็เอาเลยสิคะ” เพราะเธอก็อารมณ์ค้าง ตั้งแต่ที่ถูกคุณท่านจูบในห้องนอน ตอนให้นมคุณหนูแล้วเหมือนกัน