make out วอร์ม
1087 คำ
6.30 น.
แสงแดดอ่อนริมหน้าต่างทำให้เธียรไทยตื่นขึ้นมาในยามเช้า เขาตื่นเช้าเหมือนอย่างเคย แต่สิ่งที่ไม่คุ้นเคยในเช้านี้คือมีคนตัวเล็กนอนหลับใหลอยู่ในวงแขน
เธียรไทยเพิ่งเคยมองหน้าเธอชัดๆ เป็นครั้งแรก มองแก้มขาวใสนวลระเรื่อ ขนตายาวหนาเป็นแพ จมูกโด่งรั้นเชิดขึ้น ปากอวบอิ่มจิ้มลิ้มสีแดงสดเหมือนลูกเชอร์รี่
เมื่อเห็นรอยรักเป็นจ้ำบนซอกคอ บนหน้าอกเธอ เป็นสิ่งย้ำเตือนว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไม่ใช่ฝัน
นานแล้วที่เธียรไทยไม่มีแฟน หรือแม้แต่คู่นอนก็ไม่มี เขาไม่ชอบมีภาระ และไม่คิดจะมี ถ้ามีอารมณ์ก็โทรหาเพื่อนชื่อข้าวสวย เป็นสาวเปรี้ยวไฮโซเจ้าของอาบอบนวด เขาโทรสั่งสาวเบอร์ตองตัวท็อปมากระแทกที่คอนโด กระแทกจนน้ำแตกฟาดเงินให้ก็จบ
มันคนละอารมณ์กับยัยตัวเล็กในอ้อมกอด กับผู้หญิงพวกนั้นเขาไม่เคยมีความรู้สึกอยากล่า แต่กับยัยเด็กเนิร์ด'อกสะบึม'นี่ทำเขาแทบคลั่งตาย
เขาอยากได้เธอ!
สวรรค์ช่างเข้าข้าง แถมนรกยังเป็นใจให้มีโอกาสบีบบังคับเธอด้วยข้อเสนอรักษาแม่ จนเธอยอมแหกขาขึ้นเตียงให้เขาเอา
เธียรไทยไล้มือไปตามแก้มขาว ผมสีน้ำตาลอ่อนหอมกรุ่นระอยู่บนปลายจมูก กลิ่นหอมนั้นชวนให้สูดดมกลิ่นสาวผสมกลิ่นแชมพูเข้าปอด มันเป็นกลิ่นนุ่มละมุนที่กระตุ้นท่อนเนื้อกลางหว่างขาให้แข็งขึ้นมาอีก
สายตาคมจับจ้องมองร่างเปลือยของเด็กสาว เธอคู้กายนอนอยู่ในวงแขน เธอนอนตะแคง แขนเรียวยกขึ้นมาปิดหน้าอก หมอเธียรมองมือเล็ก ๆ นั่นวางแปะบนแผงอกเขา เต้านมใหญ่คัพดีเบียดบี้เข้าหากัน ปลายยอดสีชมพูชวนให้ก้มลงไปเอาหน้าซุก
หมอเธียรมองสะโพกโค้งเว้าขาวเนียน เรื่อยมาด้านหน้าหยุดจ้องตรงเนินเนื้อสาวอวบอิ่ม กลีบเนื้อปิดสนิทยิ่งยั่วให้อยากเข้าไปสำรวจ ทั้งที่หมอเธียรสำรวจมาทั้งคืนแล้ว
เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปตีสาม ..เขาอุ้มคนตัวเล็กไปอาบน้ำ ช่วยถูทุกซอกในกายเธอด้วยนิ้ว มันรู้สึกดีมากเมื่อถูสบู่ไปตามผิวเปียกนุ่มเหมือนกำมะหยี่
เขาหลับตานึกถึงภาพตัวเองอาบน้ำกับเธอในห้องน้ำเมื่อคืน
"อาาาห์ แข็งอีกแล้ว ปวดฉิบหาย" เขาก้มมองเจ้าจัมโบ้ที่ตื่นขึ้นมาอีก
แค่นึกถึงร่างกายเปียกน้ำของเธอ บางส่วนที่ไม่ควรตื่นก็ตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง
เขามองเรือนร่างเธอ พยายามสลัดความคิดลามกออกจากหัว เอื้อมมือไปบนหัวเตียงหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาดูตารางเวร วันนี้เขาขึ้นเวรบ่าย ยังมีเวลาอีกมากกว่าจะถึงเวลาทำงาน
"s**t! ซวยแล้ว" หมอเธียรสบถ เมื่อหันมาเห็นคนตัวเล็กนอนหงาย
เธอพลิกกายขึ้นนอนหงาย แขนวางไว้บนหมอน เผยอกอึ๋มกลมใหญ่กระเพื่อมไหวขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ ส่วนปลายยอดสีชมพูเหมือนพูดได้ว่า ดูดฉันสิๆๆๆ หมอเธียรอยากชิมน้องซาลาเปายักษ์ทั้งคู่
ความคิดลามกเกิดขึ้นมาในหัว เหมือนภูติตัวเล็กฝั่งปีศาจกำลังนั่งอยู่บนไหล่ มันกระซิบว่า เอาเธอเลยสิ เธอเป็นของหมอ แต่ภูติฝ่ายความดีกลับแย้งว่า อย่านะ เธอโดนหมอปู้ยี่ปู้ยำมาเยอะแล้ว
ในที่สุดภูติฝ่าย...
'ชั่ว'
ก็เอาดาบเลเซอร์แทงภูติฝ่ายดีจนพรุนไปทั้งร่าง
"ทำไงดีวะ" เขากำลังท่องนะโมในใจ ดูเหมือนว่าท่องบทไหนก็กลับมาแต่คำว่านม นม นม เขาอยากปลดปล่อยจนปวดไปหมด
และแล้วความดีก็แพ้ความหื่น
มือใหญ่ทั้งสองข้างยึดข้อมือเธอไว้บนหมอน เธียรไทยก้มหน้าเข้าหาซาลาเปายักษ์บนหน้าอกคนตัวเล็กงับส่วนปลายยอดเข้าปาก
"อื๊อออ" คนตัวเล็กปรือตาขึ้นมามอง
"ตื่นสิสไมล์ วันนี้ไม่มีเรียนเหรอ"
"อื๊อ หมอเธียร" เธอกระพริบตา ความง่วงหายไปเป็นปลิดทิ้งเมื่อเห็นปากคุณหมอกำลังสำรวจหน้าอกของเธออยู่
มือใหญ่เลื่อนจากข้อมือเธอมากดติดหมอน ปลายลิ้นยังลากเลียหยอกล้อไม่ยอมปล่อย
"อ๊าาา อย่าค่ะ สไมล์มีเรียน" เธอดันหน้าหล่อของหมอออกห่าง
หน้าหล่อตี๋ยังคลุกวงในอย่างมัวเมา
"นมสวยมาก ใหญ่มาก ชอบ"
"หมอเธียร ไม่เอานะ" เธอเอามือดันหน้าคุณหมอออกห่าง
เธียรไทยจับมือน้อยนั้นมาเลีย
"จะเลียทั้งตัวเลย"
"อี๋ ไม่เอาจะไปอาบน้ำ สไมล์มีเรียนตอนเก้าโมงเดี๋ยวไปไม่ทัน"
"งั้นช่วยอาบ"
"อาบเองได้ ไม่ต้อง" ร่างเล็กรีบลุกขึ้นยืน เอาผ้าห่มมาพันตัว กระโดดลงจากเตียงเหมือนแกะน้อยหนีหมาป่า
หมอเธียรเดินลงจากเตียงทั้งที่เปลือยเปล่า บางส่วนแข็งชี้โด่ขนานกับพื้น ไอยดายืนอึ้งกิมกี่ มองคุณหมอมาดผู้ดีเอาบางสิ่งชี้หน้าเธอแบบไม่มีมารยาท
เด็กสาวจ้องมองสิ่งนั้นที่ขนาดใหญ่โตกว่าแขนของเธอ กำลังสงสัยว่าเมื่อคืนมันเข้าไปในตัวเธอได้ยังไงมันใหญ่จนน่ากลัว
"ไปอาบน้ำด้วยกัน หรือจะเอา?" หมอเธียรกระตุกยิ้มอย่างชั่วร้าย เอ่ยถามด้วยเสียงสูง
"ว๊ายย ไม่เอา" เธอเดินกระดึ๊บ ๆ ไปพร้อมผ้าห่ม
หมอเธียรคว้าชายผ้าห่มกระชากออกอย่างแรงจนผ้าห่มหลุดติดมือเขามา เห็นร่างเปลือยของเธอยืนอยู่กลางห้อง
"ว๊ายยย หมอเธียร คนบ้า" เธอยกมือขึ้นมาปิดเต้านม อีกมือหนึ่งปิดเนินเนื้อด้านล่าง
"เดินไปแบบนั้นแหละ ผมชอบดู" เขาโยนผ้าห่มลงบนเตียง ยืนดูไอยดาเปลือย ตัวเองก็เปลือย
สาวน้อยหันมาทำหน้าไม่พอใจ สายตาเธอมองเขาอย่างโกรธเคือง
"ไปรอในห้องน้ำ"
"ไม่ต้องจะอาบเอง"
"ถ้าขัดใจไม่อาบด้วยกัน จะจับอ้าขากระแทกตรงนี้เลย แค่อาบน้ำด้วยกันจะเป็นไร ไปรอสิ!" หมอเธียรขึ้นเสียง
คนตัวเล็กกว่ารีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปแบบอารมณ์ขุ่นมัว ทั้งโกรธทั้งอาย
- ผู้เขียน
