ไอยดากับมัสลินเดินเข้ามานั่งในห้องเรียน พวกเธอมาถึงช้าไปเกือบยี่สิบนาทีเพราะมัวแต่ใช้ทักษะยูโดจัดการพวกสาวหมาหมู่ร่วมคณะ บางครั้งเราไม่อยากหาเรื่องใคร แต่เรื่องมันดันลอยเข้ามาหาเราเอง
เราไม่ยุ่งกับใคร แต่ก็มีคนอยากยุ่งกับเรา
ไอยดามองรองเท้าหนังแบรนด์เนมสีดำปักหมุดเปื้อนโคลนเลอะเต็มไปหมด ยังดีที่เป็นรองเท้าหนัง สามารถทำความสะอาดได้ภายหลัง
แต่รอยเปื้อนในใจเธอคือรอยฝ่ามือบนหน้ามัสลิน
“เหมี่ยวเป็นไงบ้าง” ไอยดามองรอยมือแดงเถือกบนหน้ามัสลิน
“เจ็บดิถามได้” มัสลินเอามือขึ้นมาลูบหน้า
“ยัยพวกดาวมฤตยูพวกนั้นไม่น่ามาหาเรื่องพวกเราเลย อีกอย่างถ้ามีคราวหน้าเธอห้ามเอาตัวเองมาเจ็บแทนแบบนี้นะ”
“ที่เราเอาตัวไปรับแทนเพราะวันนี้สไมล์มีถ่ายแบบ จะให้หน้าสวย ๆ ของเพื่อนเป็นรอยได้ไง” มัสลินตอบ
“โอ๋ ๆ กอด ๆ นะ ให้เราไปกระโดดถีบยัยพิมพ์พลอยอีกรอบดีมั้ย” ไอยดาโอบไหล่เพื่อน คิดว่าถีบยัยพิมพ์พลอยครั้งเดียวย
