แดนสรวงพาไอยดาลงลิฟท์จากชั้นห้ามายังลานจอดรถชั้นล่าง มือใหญ่ถือวิสาสะกอบกุมมือน้อยไม่ยอมปล่อย ไอยดาเดินก้มหน้า ปล่อยให้คุณแดนสรวงจูงมืออยู่แบบนั้น มือใหญ่อบอุ่นกุมมือเธอไว้แน่น เป็นความรู้สึกแตกต่างจากหมอเธียร
หรืออาจเป็นเพราะคุ้นเคยกับแดนสรวงมาตั้งแต่เด็ก
ไอยดารู้สึกเหมือนแดนสรวงเป็นเซฟโซนหรือพื้นที่ปลอดภัยของเธอ
ยิ่งใกล้ชิด ยิ่งรู้สึกเหมือนพบกับที่พึ่งพิงทางใจ หัวใจดวงน้อยสั่นไหว รู้สึกอุ่นใจเมื่อเขาให้ความสำคัญ
บางครั้งอารมณ์คนเรายากที่จะเข้าใจ ความหวั่นไหวในอารมณ์ที่หลายครั้งเราค้นหาความหมายว่าความรู้สึกเช่นนั้นมันคืออะไร ไอยดาสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนนุ่มนวลส่งผ่านจากไออุ่นบนมือแดนสรวงสู่มือเรียวเล็ก
“แล้วข้อตกลงที่บอกว่ายอมให้พี่เป็นคนดูแลอีกคนล่ะ” แดนสรวงทวงข้อตกลงที่เธอยอมรับเขาเป็น ‘ผู้ดูแล’
“ขอโทษค่ะพี่แดน หมอเธียรขอร้องว่าช่วงที่สไมล์อยู่กับหมอเธียรอย่าเกินเลยกับพี่แดน” สไม
