ไอรินกลับมาที่ห้องพักของตัวเองส่วนแพรวาก็แยกตัวกลับห้องของตัวเองไปเช่นกัน ไอรินเข้ามาในห้องของตัวเองด้วยสีหน้าเคร่งขรึม คิ้วสวยขมวดเข้ากันจนเป็นรอยย่นต่อกันระหว่างคิ้ว ถึงเธอจะหงุดหงิดมากแค่ไหนแต่เธอก็ต้องพยายามระงับอารมณ์ของตัวเองไว้
หญิงสาวสงบสติอยู่ชั่วครู่ก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้โต๊ะเครื่องสำอาง ไอรินรวบผมมัดขึ้นกลางหัวเผยให้เห็นกรอบหน้าสวยคมได้อย่างชัดเจน มือบางเอื้อมไปหยิบสำลีเพื่อที่จะมาเช็ดเครื่องสำอางออกก่อนจะไปอาบน้ำ แต่ทว่าก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นเสียงก่อน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ใครคะ” ไอรินตะโกนถามออกไป
“มาส่งอาหารครับ” เสียงบุคคลที่มาเคาะประตูห้องเอ่ยขึ้น
“ไม่ได้สั่งนะคะ”
“เป็นบริการของโรงแรมครับ”
ไอรินเดินมาที่หน้าประตูอย่างสงสัย แพรวาไม่ได้บอกเธอไว้เลยสักนิดว่าจะมีบริการอาหารให้ด้วย ดวงตากลมโตมองไปที่ตาแมวก็พบว่าบริกรผู้ชายชุดสีดำกำลังยืนเข็นรถเสิร์ฟอาหารรออยู่ที่หน้าประ
