ไอรินนอนซมไข้ขึ้นอยู่ที่คอนโดเป็นเวลาสี่วันเต็ม เธอทำได้แค่สั่งข้าวให้ขึ้นมาส่งบนห้อง หลังจากกินข้าวเสร็จเธอก็กินยาแล้วก็นอนจนเข้าวันที่สี่ อาการของเธอถึงได้ทุเลาลงบ้าง
ครืดด ครืดด
เสียงโทรศัพท์บนหัวเตียงดังขึ้น ทำให้คนป่วยเอื้อมมือขึ้นไปหยิบมันขึ้นมาดู ก็พบว่าเป็นเพื่อนสนิทที่พ่วงตำแหน่งดีไซเนอร์ของบริษัทเธอนั่นเองที่โทรเข้ามา
“ว่าไงแพร” ไอรินกดรับสายเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
‘รินเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมถึงไม่เข้ามาบริษัทเลยละ’ แพรวาเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย
“รินไม่สบายนะ แต่ดีขึ้นแล้วละ เดี๋ยวพรุ่งนี้รินเข้าไป”
‘เป็นอะไรมากไหม’
“ไม่จ้า เป็นไข้นิดหน่อย”
‘โอเค กินข้าวกินยาแล้วนอนพักผ่อนเยอะๆ นะ’
“จ้า”
‘เจอกันพรุ่งนี้นะ’
“เจอกันจ้า”
ปลายสายกดวางสายไปทันทีหลังสิ้นเสียงของไอริน หญิงสาวนอนครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ ถึงเธอจะไม่อยากไปเจอหน้าพ่อของตัวเองแค่ไหน แต่เธอก็ต้องไปทำหน้าที่ข
