คริสและนิโคลัสกลับมายังคฤหาสน์ซาเวียร์ เวลานั้นก็จวน 3 ทุ่มแล้วและเมื่อเข้าไปข้างในก็มีแต่ความเงียบเหงาทั้งสองหยุดยืนที่ห้องรับแขกกระทั่งนิโคลัสเอ่ยถามคริสว่า
“ไหนล่ะที่แกบอกว่าอยากจะบอกอะไรกับฉันน่ะคริส”
“ตามผมมานี่สิครับ”
คริสเดินนำพี่ชายของเขาขึ้นไปยังชั้น 2 และตรงไปยังห้องของภิณไลย์ญา เขาเปิดประตูอย่างเบามือ ภายในห้องนั้นแสงไฟยังส่องสว่าง นิโคลัสที่เดินตามหลังมาต้องผงะนิ่งเมื่อเห็นว่ามีใครนอนอยู่บนเตียง
“โซอี้...ทำไมถึงมานอนที่ห้องนี้ได้ล่ะ”
นิโคลัสตั้งคำถามแต่ก็เหมือนเขาพูดกับตัวเองมากกว่าเพราะเสียงนั้นเบาแต่คริสก็ยังได้ยินเขาหันกลับมาและจ้องหน้าพี่ชายนิ่ง
“บางทีนี่อาจจะเป็นคำตอบสำหรับพี่...เรื่องของเนเน่”
คริสพูดไม่ทันจบประโยคก็ได้ยินเสียงของโซอี้ที่งัวเงียตื่นขึ้น เด็กหญิงขยับลุกขึ้นนั่งและยีตาด้วยหลังมือเล็กแต่เมื่อลืมตาตื่นและเห็นว่าใครเข้ามาในห้องหนูน้อยก็ร้องขึ้นว่า
“อาค
