“รอคอยเหรอคะ?...คุณพูดเรื่องอะไรฉันจะรอคอยอะไรเหรอคะ”
นิโคลัสย่ำเท้าเข้ามาหยุดตรงหน้าภิณไลย์ญา ขณะนั้นเองเธอไม่ทันได้ถอยไปด้านหลังก็ต้องตกใจเมื่อจู่ ๆ มือหนาหนักของเขากระชากไหล่บางของเธอจนเซเข้าไปปะทะกับอกกว้าง
“อย่าทำเป็นไม่เข้าใจอะไรหน่อยได้ไหม! คุณไม่รู้เลยจริง ๆ หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้กันแน่”
“คุณพูดเรื่องอะไร แล้วจู่ ๆ คุณมาบอกว่าฉันรอคอยใคร นี่ฉันยังไม่รู้เลยว่ามันเรื่องอะไรกันแน่”
นิโคลัสก้มหน้าลงมาเกือบชิดใบหน้าสวยหวาน ตอนนี้ภิณไลย์ญามีอาการตื่นตระหนก เธอไม่รู้ว่านิโคลัสเป็นอะไรไปอีกหลัง ๆ มานี้ตั้งแต่มาอยู่ในบ้านของเขาเธอต้องเผชิญกับอารมณ์แปรปรวนและความผันผวนทั้งท่าทีและการแสดงออกของเขา นิโคลัสอารมณ์เสียบ่อยรักเขามากระบายความหยาบร้ายใส่เธอทั้งคำพูดและการกระทำ ภิณไลย์ญาคิดว่าเธอใช้พยายามอดทนอย่างถึงที่สุดและคืนนี้ก็เช่นกัน เธอไม่รู้ว่าเขาอารมณ์เสียมาจากไหนแต่ที่รู้ก็คือเขากำลังพู
