โซ่ล่ามรัก : ตอนที่ 9
“น้ำหวานไปไหนแล้วละคะ” มิเกลเดินออกมากเห็นแต่ชายหนุ่มนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารคนเดียว ไม่มีแม้แต่เงาของเพื่อนสาวคนสนิท
“หวานมีธุระกับที่บ้านเลยต้องกลับบ้านด่วน หวานฝากพี่ให้ไปส่งเราด้วย”
“ฮื้อ~ ทำไมทิ้งกันได้ รอฉันเข้าห้องน้ำแป๊บเดียวก็ไม่ได้เลยเหรอ” เธอเบะปากเหมือนเด็กน้อยที่กำลังจะร้องไห้
อาการงอแงของเธอทำให้ชายหนุ่มตรงหน้ายิ้มออกมากับความน่ารัก ความธรรมชาติที่ไม่ปรุงแต่งมันทำให้เขามองเธอไม่เบื่อ
“ทำไมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อย่างนั้นละ ไม่อยากให้พี่ไปส่งเหรอ”
“เปล่านะคะ เกลแค่เกรงใจพี่นัทค่ะ” เธอรีบเปลี่ยนสีหน้าให้กลับมาเป็นปกติกลัวรุ่นพี่หนุ่มคิดมาก
“พี่เต็มใจอาสาไปส่งเอง ไม่ต้องเกรงใจเลย คอนโดพี่ก็กลับทางนั้นอยู่แล้ว”
จริงๆแล้วเพื่อนเธอไม่ได้มีธุระด่วนอะไร แต่เปิดโอกาสให้ทั้งคู่ได้อยู่กันตามลำพัง ได้ลองเปิดใจคุยกันจริงๆ ไม่ใช่ในฐานะพี่ชายน้องสาว ไม่ใช่ในฐานะเจ้า
