โซ่ล่ามรัก : ตอนที่ 38
อื้อ~
ร่างบางที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ค่อยๆลืมตาขึ้น คิ้วขมวดเป็นปมเมื่อเห็นตัวเธอเองนอนราบอยู่บนโซฟาตัวยาวพร้อมกับผ้าห่มคลุมกายในห้องพักฟื้นพิเศษ
“เราเดินมานอนตอนไหน จำได้ว่า…..” ดวงตากลมโตมองตรงไปที่เตียงนอนคนป่วยที่มีคริสเตียนกำลังนอนมองเธออยู่ มิเกลรีบดีดตัวขึ้นสำรวจร่างกายอย่างถี่ถ้วนว่าเธอไม่ได้โดนเขารังแก
“ก็ยังใส่เสื้อผ้าตัวเดิมนิ” มิเกลพึมพำกับตัวเองเบา
“คิดว่าฉันปล้ำเธอหรือไง” น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยออกมา
“ก็นั่นมันนิสัยนายอยู่แล้ว นายอุ้มฉันมานอนตรงนี้เหรอ?” มิเกลพูดประชดประชันกลับไป และเอ่ยถามชายหนุ่มที่นอนมองเธอไม่ยอมละสายตาไปทางอื่น สีหน้าเขากลับมาเป็นปกติแต่ยังแฝงไปด้วยสายตาที่เศร้าหมองอย่างเปิดเผย ความเจ้าเล่ห์ในสายตานั้นหายไปตั้งแต่เจอเขาอยู่ในห้องของเธอ
“อืม ฉันกลัวเธอเมื่อย”
“ทีหลังไม่ต้อง ถ้าฉันเมื่อยฉันก็ลุกมานอนเอง” มิเกลพูด
