วันหยุดยาวผ่านไปแล้ว เช้าวันนี้ภูเมฆาเลยตื่นนอนเร็วกว่าปกติแต่เขาไม่ได้ลงไปออกกำลังกายอย่างเคย ชายหนุ่มกำลังเตรียมอาหารเช้าให้กับตนเองและกัญญ์วราเพิ่งจะได้นอนไปเมื่อตีสอง
“พี่ภูทำอะไรคะ กลิ่นหอมฉุยเลยค่ะ”
“ข้าวต้มปลาครับ ของหนูไม่ใส่ขิงแต่ใส่ขึ้นฉ่ายเยอะๆ ใช้ไหม”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ พี่ภูรู้ใจหนูที่สุดเลย”
“ลองชิมดูนะครับว่ารสชาติดีไหม”
“อ๊ะ! ….” หญิงสาวรีบไปหน่อยข้าวต้มร้อนเลยลวกปาก
“ไหนพี่ขอดูหน่อย ปากพองไหม”
“ไม่หรอกค่ะ หนูก็แค่ตกใจ”
ภูเมฆาเดินมาใกล้ก้มลงมองปากเล็กแล้วก้มลงเบาๆ ทำเอาอีกคนอายจนหน้าแดงที่เห็นเขาอ่อนโยนกับแบบนี้
“เจ็บมากไหม” เขาเกลี่ยปลายนิ้วไปบนปากนุ่มของหญิงสาวอย่างเบามือ
“ไม่ค่ะ พี่ภูเป่าเมื่อกี้หนูก็หายเจ็บเลยค่ะ”
“อย่ารีบกินสิครับยังเหลือเวลาอีกตั้งเยอะ”
“หนูจะรีบไปเจอเพื่อนค่ะ อยากเอาของฝากไปให้แล้วเราก็มีเรื่องคุยกันเยอะเลยค่ะ”
“ในนั้นมีเรื่องพี่ด้วยไหม”
“
