“คิดอะไรอยู่” เขาหยุดเดินแล้วหันมามองหน้าเธอ
“คิดอะไรเรื่อยเปื่อยค่ะ”
“คิดอะไรบ้างล่ะ บอกพี่บ้างได้ไหม”
“คิดว่าคนเราได้พบเจอกัน อาจเป็นโชคชะตาค่ะ”
“ก็อาจจะใช่ หรืออาจจะเป็นความบังเอิญ” เขาโคลงศีรษะไม่ได้คิดจริงจังกับคำพูดนัก
“พี่ธีคิดว่าคนเราเจอกันเป็นเพราะความบังเอิญเหรอคะ”
“อาจเป็นพรหมลิขิตก็ได้” เขาปีนขึ้นไปบนโขดหิน ก่อนจะยื่นมือมาให้เธอจับ รัตนาวดีมองมือใหญ่แข็งแรงของเขา ก่อนจะวางมือบอบบางของตัวเองลงไป เขาค่อยๆ ดึงเธอขึ้นไปอย่างระมัดระวัง
“อุ๊ย!” ร่างบางเซเล็กน้อยเมื่อถูกดึงขึ้นไป เธอตกอยู่ในอ้อมกอดของเขา ธีรกรกอดเธอเอาไว้ ก่อนจะกดร่างบางให้นั่งลงเคียงข้าง รัตนาวดีพิงศีรษะกับไหล่กว้างของเขา มือหนาโอบกอดรอบไหล่บอบบางอีกด้านของเธอ เพื่อดึงเธอมากอดเคียงข้างหลวมๆ
“เดี๋ยวพระอาทิตย์ก็ตกแล้ว”
“เชื่อไหมคะ งามไม่เคยดูพระอาทิตย์ตกลงในทะเลเลยค่ะ พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าคงสวยน่าดูเลย”
“สวยมาก
