เปมนีย์มองค้อนคนยียวน “เขาก็ว่ากันมาอีกทีไม่รู้เหมือนกัน”
เปมนีย์กลัวเขาไม่ยอมชิมขนมก็รีบพูดอีกพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้ “เถอะน่า กินเถอะค่ะ อร่อยนะ กินสักชิ้นแล้วจะติดใจ”
“โอเคๆ งั้นฉันจะกินแล้วก็ขอพรด้วยละกัน” ยศสรันคิดอะไรดีๆ ออก จนต้องยิ้มออกมา
เขาส่งขนมสีสวยน่ารักรสชาติละมุนเข้าปาก สีหน้ายังตึงเรียบไม่แสดงออกว่าขนมที่กินเข้าไปถูกใจหรือจะถูกเท
“เป็นไง อร่อยไหมคะคุณยศ” เปมนีย์ยังคงยิ้มให้ยศสรันอย่างร่าเริง ยิ่งเธอทำแบบนี้ยิ่งทำให้เขาอยากอยู่ใกล้ๆ เธอเป็นผู้หญิงที่ใครอยู่ใกล้ก็มีแต่ความสุขจริงๆ
ยศสรันแกล้งทำสีหน้ากลืนยาก จนเปมนีย์หน้าเสีย “รสชาติแย่ขนาดนั้นเลยหรือคะ แต่ยี่หวากับหญ้าหวานบอกว่าอร่อยที่สุดในสามโลกเลยนะ”
พอเห็นเมียทำหน้าเศร้า เขาก็เลยหยุดแกล้ง “อื้อ อร่อยมากเลย ขอบคุณนะที่ทำขนมอร่อยให้ฉันกับลูกกิน”
เปมนีย์เห็นเขาหยิบกินอีกเรื่อยๆ จนเกือบหมดก็ถึงกับยิ้มไม่หุบ ก่อนจะเห็นว
