มาทำไมอีก” ยศสรันเห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ป้อมยอม เปิดประตูให้ผู้ชายคนนั้น พอเห็นว่าเป็นผู้ชายหน้าหวานที่มาส่งเปมนีย์ก็ยิ่งหัวเสียเข้าไปใหญ่ นี่มันกล้าดีอย่างไรมายุ่งกับเมียเขา!
“เอ่อ ขอโทษที่รบกวนดึกๆ นะครับ พอดียีนส์ลืมของไว้ที่รถ โทร.ไปก็ไม่ติด พรุ่งนี้ผมจะไม่อยู่กรุงเทพฯ แล้วเลยต้องรีบเอามาคืน นี่ครับ” อีกฝ่ายพูดจบก็ยื่นถุงกระดาษมาให้ ยศสรันรีบรับมาอย่างรวดเร็วก่อนจะเปิดดู พบว่าข้างในเป็นชุดชั้นในผู้หญิง เขาฟิวส์ขาดทันที!
“มึง กล้าดียังไงมายุ่งกับเมียกู!” ยศสรันกระชากคอเสื้อผู้ชายหน้าหวานพร้อมง้างหมัดใส่อย่างควบคุมตัวเองไม่ได้
“กรี๊ดดด อย่านะครับ” อีกฝ่ายเผลอกรี๊ดออกมา เสียงนั้นทำให้ยศสรันฉุกคิดขึ้นได้จึงชะงักมือค้างไว้อย่างนั้น
“หยุดนะคุณยศ เป็นบ้าอะไร!” เสียงเปมนีย์ดังมาแต่ไกล เธอค่อยๆ เดินมาหน้าบ้านอย่างช้าๆ คงเป็นเพราะความเจ็บปวดจากเรื่องเมื่อกี้ ทำให้เดินได้ไม่สะดวกน
