บทที่ 17 ของคุณมันใหญ่เกินไป 🥚

1883 คำ

มือหนาที่เย็นฉ่ำลูบไล้เรียวแขนของเธอแผ่วเบา ทำให้เธอสะดุ้งเฮือก หัวใจเต้นแรงด้วยความตกใจและไม่คาดคิด เธอหันขวับกลับไปมองเขา สีหน้าตื่นตระหนกสะท้อนออกมาชัดเจน นัยน์ตาของเธอสั่นไหวเมื่อมองเรือนร่างเปลือยเปล่าที่เต็มไปด้วยหยดน้ำนับพันเกาะแพรวพราวอยู่บนผิวของเขา ราวกับหยาดเพชรที่ทอประกายเมื่อกระทบแสงไฟอ่อน ๆ ในห้องน้ำ บรรยากาศอบอ้าวจากไอน้ำไม่ได้ทำให้ความเย็นจากตัวเขาลดน้อยลงเลยแม้แต่น้อย ใบหน้าหล่อเหลาของเฮนรี่ปรากฏชัดในม่านน้ำ นัยน์ตาสีเทาที่แสนอบอุ่นคู่นั้นดูขัดแย้งกับสถานการณ์อย่างสิ้นเชิง ริมฝีปากหนาเผยรอยยิ้มบางอย่างจริงใจ และเป็นรอยยิ้มที่เธอไม่ควรหลงเชื่อ เขาไม่รอช้า โน้มตัวเข้ามาใกล้ จูบเบา ๆ บนเส้นผมที่เปียกชุ่มของเธออย่างอ่อนโยนจนหัวใจเธอพลันสะท้าน มือหนาที่เคยเย็นเฉียบกลับประคองเส้นผมของเธอขึ้นมาจูบอย่างแผ่วเบาอีกครั้ง เป็นสัมผัสที่ทำให้เธออ่อนแรงแต่ก็ขัดขืนไม่ได้ “เฮนรี่…” เธอเร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม