ผ้าห่มถูกนำมาผูกต่อกับผ้าปูที่นอนสีขาวเป็นเส้นยาวราวเก้าถึงสิบเมตร ผูกติดกับเสาเตียงอย่างแน่นหนาด้วยชั้นผ้าหลายชั้น แมรี่ตรวจสอบจนมั่นใจว่าเชือกผ้านั้นแข็งแรงพอ เธอจึงปล่อยมันห้อยลงจากหน้าต่าง หญิงสาวชะโงกหน้ามองลงไปยังเบื้องล่างที่สูงราวตึกห้าหรือหกชั้น ความสูงชวนให้หัวใจเต้นแรง แต่ความหวังที่จะหนีออกจากที่นี่ทำให้เธอต้องกลั้นใจหันกลับมาสำรวจห้องนอนกว้างอีกครั้ง
แมรี่รู้สึกหนักใจที่จะต้องจากเฮนรี่ไป แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็รู้ดีว่าหากไม่ฉวยโอกาสนี้ เธออาจไม่มีโอกาสได้หนีอีกเลย เธอคำนวณเวลาไว้แล้วว่า เฮนรี่ใช้เวลานอกห้องราวสี่ถึงห้าชั่วโมงก่อนจะกลับมา
หัวใจเธอเต้นแรงด้วยความประหม่า แมรี่รู้ว่าเฮนรี่รักเธอมากแค่ไหน แต่เธอเองก็โหยหาชีวิตที่เป็นอิสระ บ้านที่เธอจากมา และความสงบสุขที่ควรเป็นของเธอ การติดอยู่ในคฤหาสน์นี้ไปตลอดชีวิตเป็นสิ่งที่เธอไม่อาจยอมรับได้
แมรี่ค่อยๆ โรยตัวออกทางหน้าต่าง แม
