สายน้ำหลั่งไหลลงมากระทบเรือนร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวใต้แสงเชิงเทียนสีนวลอ่อน กระทบกับผนังและพื้นห้องน้ำเป็นสีดำสนิท ขณะที่แมรี่ยืนอยู่กลางสายน้ำจากเรนชาวเวอร์ มือเรียวลูบไล้ไปตามเรือนร่างเพื่อชำระสบู่ออกจากผิวกาย เสียงน้ำกระทบพื้นกระเบื้องเป็นจังหวะเดียวกับลมหายใจของเธอ
ไอเย็นจากร่างหนาที่โอบกอดเธอจากด้านหลังทำให้เธอสะดุ้งตัวเล็กน้อย แมรี่หันไปมองเฮนรี่อย่างระมัดระวัง ความทรงจำที่เขาเคยพยายามจะพรากลูกในท้องของเธอยังคงวนเวียนในใจ แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้เคลื่อนไหวในเชิงคุกคาม กลับกันเขาเพียงโอบกอดเธอไว้แนบชิดเท่านั้น
“ให้ผมกอดคุณแบบนี้เถอะนะ แมรี่” เขาเอ่ยเสียงแผ่วออกมา ท่าทีของเขาบ่งบอกถึงความรู้สึกบางอย่างที่ซ่อนลึก แมรี่หยุดการกระทำทั้งหมด ยืนนิ่งปล่อยให้เขากอดเธอโดยไม่ขัดขืน
“แมรี่ ผมจะไม่ทำให้คุณทุกข์ใจอีกแล้ว ผมสัญญา ผมจะดูแลคุณและลูกของเราเป็นอย่างดี” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความจริง
