“มิลค์!” แมรี่อุทานออกมาเป็นชื่อเพื่อนสาวของเธอด้วยความตกใจ
“แมรี่!” มิลค์เอ่ยด้วยน้ำเสียงตกใจด้วยเช่นกัน แมรี่วิ่งเข้าไปกอดมิลค์ด้วยความดีใจที่ได้พบเจอกับเธอ ไม่คิดไม่ฝันว่าชีวิตนี้จะได้เจอกับมิลค์เพื่อนสาวของเธออีกครั้ง
แต่ว่ากลิ่นกายของมิลค์ไม่มีกลิ่นของมนุษย์บนเรือนร่างของเธอแม้แต่น้อย มีแต่ไอปีศาจแวมไพร์ที่อยู่บนเรือนร่างของเธอ ร่างกายที่เย็นฉ่ำบ่งบอกได้แน่ชัดว่า มิลค์ไม่ใช่คนอีกต่อไปแล้ว
“มิลค์ ทำไมไม่มีกลิ่นของมนุษย์หลงเหลืออยู่เลย มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ” แมรี่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง แต่ทว่ามิลค์หันใบหน้าไปมองจอร์จที่อยู่ด้านข้างของเธอเพียงชั่วครู่ จอร์จพยักหน้าเบาๆ
“แมรี่เรื่องมันยาวน่ะ” มิลค์เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง แมรี่จับมือเรียวทั้งสองข้างของมิลค์นั่งลงบนโซฟาตัวยาวสีดำสนิทบุด้วยกำมะหยี่
“เล่ามาให้หมดว่าทำไมเธอถึงมาอยู่ในสภาพเช่นนี้” แมรี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ถ
