บทที่ 9 รับมันไปทั้งหมด 🌹
1251 คำ
“หิ...หิ...คิดจะเอาไฟเผาร่างของผมเลยเหรอ โหดร้ายไปหรือเปล่าสาวน้อย” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงยียวนกวนใจเธอ ขณะที่จับเรียวขาของเธอจูบเบาๆ ข้างที่เขาไม่ได้กัดแต่อย่างใดใช้เขี้ยวยาวๆ ลากบนเรียวขาของเธอ มันทำให้เธอสะดุ้งกับเขี้ยวที่เย็นจัด สายตาของเขาจ้องมองเธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“รู้ความคิดของฉันด้วยเหรอ” เธอเอ่ยถามความแปลกใจที่เขาล่วงรู้ความคิดอ่านของเธอ ทั้งที่เธอไม่ได้พูดออกไป
เธอลุกขึ้นนั่งถอยห่างจากเขาจนชิดหัวเตียง เธอมองซ้ายมองขวาไม่มีทางหนีแล้ว เธอจึงหันไปทางด้านขวาเพื่อจะหนีลงจากเตียง เขากลับกดร่างเธอให้นอนหงายขนานลงไปกับเขา และยังจับมือเรียวทั้งสองข้างไว้ด้วยเช่นกัน ลมหายใจของเธอนั้นอุ่น อีกทั้งส่งกลิ่นหอมออกมาอีกด้วย
“ปล่อยนะ...ไอ้ปีศาจ” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดันจ้องนัยน์ตาสีเทาของเขา ในตอนนี้ความกลัวของเธอนั้นหายเป็นปลิดทิ้ง มีแต่ความโกรธที่สุมในใจกับการกระทำต่ำช้าใส่เธอ
“ความคิดของคุณ ผมรู้หมดแหละ ตอนนี้คุณกำลังคิดจะฆ่าผม และความกลัวของคุณที่มีต่อผมนั้นหายไปแล้วด้วย ต่อไปผมจะสร้างความคิดให้คุณร่ำร้องหาแต่ผมแทน” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงโทนต่ำกระเส่ายั่วยวนจ้องนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้นของเธอ พร้อมกับฉีกเสื้อชิ้นบนที่เหลือเพียงตัวเดียวบนเรือนร่างให้ขาดออกจากกันอย่างง่ายดาย เขาทอดสายตามองอกอวบอิ่มเกินตัวของเธออย่างจาบจ้วง มันยังทำให้เขามองทุกสัดทุกส่วนบนเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอนั้นงดงามเกินกว่าหญิงใดที่เขาเคยพบพานอย่างจาบจ้วง
“ทำบ้าอะไร...ถอยออกไปนะ” เธอดิ้นรนให้หลุดจากพันธนาการด้วยมือหนาของเขาที่รั้งเรียวแขนของเธอไว้ เขาปล่อยเรียวแขนของเธอออกเหมือนเป็นการลองใจว่าเธอจะทำสิ่งใดกับเขา เธอใช้มือเรียวผลักเขาอีกครั้งและตบใบหน้าเขาอย่างจัง ทำให้เขาหันไปตามแรงตบเพราะไม่ได้ตั้งตัว ตั้งแต่เขาเกิดมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนตบหน้าเขามาก่อนเลย เขาหันกลับมามองใบหน้าเธอที่โกรธจัดมองเขาไม่วางสายตา
“อย่าให้มือเรียวของคุณเจ็บเพราะผมสิ” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มไม่เห็นไรฟัน อีกทั้งเขายังจับมือเรียวเธอมาจูบแผ่วเบา แล้วกัดที่ข้อมือเรียวของเธอ ไม่ช้าเลือดของเธอไหลออกมาให้เขาได้ลิ้มลอง เขาไม่รอช้าที่จะเลียบาดแผลบนข้อมือของเธอที่เขาได้ทำรอยกัดเอาไว้
“โอ๊ย...เจ็บนะ จะกัดไปถึงเมื่อไหร่” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงโกรธจัด ใช้มืออีกข้างที่ว่างตีเขาหนักๆ และเรียวขาแตะเขาไปด้วย เขากลับไม่ถอยหนีจากเธอแต่อย่างใด เหมือนกับว่าร่างกายของเขาเป็นหินมากกว่าเป็นคนเสียอีก
“เลือดของคุณหอมหวานขนาดนี้ ผมที่เป็นแวมไพร์จะอดใจได้อย่างไร” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระเส่ายั่วยวนทอดสายตามองใบหน้าของเธอ อีกทั้งเขายังก้มลงจูบที่กกหูของเธอหนักๆ และขบกัด มือหนาลูบไล้อกอวบอิ่มที่ใหญ่เกินตัว นิ้วโป้งคลึงหัวนมเบาๆ
“อื้อ...อือ...ออกไป...” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาแทบจะเป็นเสียงครางอยู่แล้ว เขาเลื่อนริมฝีปากลงมาที่ซอกคอระหง มือหนาที่เคล้าคลึงหัวนมไล่ลงมาที่สะโพกบางเบาๆ กระตุ้นอารมณ์ของเธอ เธอเองร้องครางกระเส่าแผ่วเบาไม่หยุดด้วยความหวาดเสียว
“แค่นี้คุณก็ร้องครางเสียความสง่างามแล้ว ทั้งที่ผมยังไม่ได้สอดใส่เข้าไปในตัวคุณด้วยซ้ำ ถ้าผมเอามันเข้าไปมันจะเป็นอย่างไงนะ” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงโทนต่ำราวกับร่ายมนตร์สะกดให้ลุ่มหลงในห้วงราคะ เธอรู้ว่าแวมไพร์นั้นมีความพิเศษอย่างหนึ่งที่นอกจากความหล่อเหล่าที่ล่อลวงมนุษย์ได้แล้ว ยังหลอกล่อให้มนุษย์ตกในมนต์สะกดที่เขาเนรมิตขึ้นมาได้
“แวมไพร์เช่นคุณ สามารถล่อลวงมนุษย์ได้ แต่ไม่ใช่คนอย่างฉันแน่นอน” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง จ้องนัยน์ตาของเขาที่จ้องมองเธอด้วยเช่นกัน
“คุณรู้จักผมดีขนาดนั้นเลยเหรอ แมรี่” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม และปล่อยเรียวขาของเธอออกเปลื้องชุดที่เขาสวมใส่อยู่ออกจากเรือนร่าง เธอทอดสายตามองเรือนร่างเปลือยเปล่าของเขาที่ขาวซีดที่สูงใหญ่ไม่ได้ซูบผอมเหมือนแวมไพร์ที่เธอเคยเห็นผ่านหนังสือ และค้นหาข้อมูลจากอินเทอร์เน็ต เพราะแวมไพร์ตนนี้เขาอุดมไปด้วยซิกแพคหนาเห็นได้ชัดเป็นลอนสวย เธอมองมายังดุ้นของเขาที่ใหญ่และยาวจนน่าตกใจ เธอไม่คิดว่าจะมีใครที่ทั้งใหญ่และยาวได้ขนาดนี้ทั้งที่มันยังไม่แข็งตัวด้วยซ้ำ
“รู้สึกกลัวขึ้นมาแล้วหรือ” เขาเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มแบบมีเลศนัย เธอถอยชิดติดหัวเตียง เขาจับเรียวขาเธอนอนลงขนานกับที่นอน เธอดิ้นรนให้เขาปล่อย โดยที่เธอถีบเข้าที่อกแกร่งของเขา
“ถ้าฉันหลุดได้เมื่อไหร่ ฉันจะแจ้งความ” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงโกรธจัด เขาแสยะยิ้มไม่รู้สึกรู้สาอะไรทั้งนั้นในสิ่งที่เธอพูด
“คุณจะแจ้งความผมอย่างนั้นเหรอ คุณก็รู้นี่ว่าผมไม่ใช่คน แล้วใครกันจะมาจับผมได้ นอกจากผมจะเดินเข้าไปหากเขาว่า ผมยอมให้โดนจับแต่โดยดี แต่ก็นะความคิดของมนุษย์ในแบบของคุณ ผมไม่ถือสาหรอก ทีนี้ก็ร้องครางหวานๆ ให้ผมฟังได้แล้วนะ สาวน้อย” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มกว้าง มือหนาจับดุ้นสอดเข้าไปในกลีบร่อง เธอเม้มริมฝีปากและใช้มือปิดริมฝีปากไม่ให้ตัวเองร้องครางออกมาตามที่เขาปรารถนา ความเป็นจริงในตอนนี้เธอเจ็บปวดเหมือนมีใครเอามีดมาแทงทะลุร่างของเธอมากกว่า มันทั้งใหญ่และยาวขนาดนั้น มันจะไม่ทำให้เธอเจ็บปวดได้อย่างไร
“ผมชอบความอดทนของคุณนะ แต่ว่าก็ทนให้ได้ตลอดล่ะ คุณเองก็น่าจะรู้ไว้ก่อนนะ แวมไพร์เช่นผม ไม่มีทางเหนื่อยในเรื่องแบบนี้หรอก ผมอาจจะทำให้คุณขาดใจตายไปเลยก็ได้ เช่นนั้นคุณก็รับมันไปทั้งหมดแล้วกัน” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงหยอกล้อและแสยะยิ้มมองเธอที่มองดุ้นของเขาที่ผุดเข้าไปในกลีบร่องไม่ถึงครึ่ง
“ไอ้ปีศาจเฮงซวย!” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดันแทบจะสะกดคำ เธอมองใบหน้าเขาไม่วางสายตาด้วยความเกลียดชังกับการกระทำของเขาที่กระทำต่อเธอ ราวกับไม่มีจิตสำนึกในความเป็นคน ใช่เขาไม่ใช่คนอยู่แล้ว
..............................
NC มาแล้วน๊า เดี๋ยวจะลง NC อย่างต่อเนื่อง
ไปตามอ่าน 2P, 3P และ 4P ของเราได้
อย่าลืมกด "❤️" และ "คอมเม้นท์" เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะฮะ
- ผู้เขียน
