บัวบุษยาเปิดประตูห้องทำงานของชายหนุ่มเข้าไป แล้วเธอก็พบว่าอินทัชกำลังเซ็นเอกสารอยู่ เธอจึงรีบทักทายด้วยเสียงอ่อนหวานเป็นปกติ สิ่งเดียวที่บัวบุษยาคิดได้ตอนนี้คือเธอจะไม่มีวันยอมเสียอินทัชให้ผู้หญิงอย่างปลายฝนเด็ดขาด
“สวัสดีค่ะพี่ทัช” บัวบุษยาเอ่ยทักทายเสียงหวาน เธอพยายามข่มความเสียใจเป็นอย่างมาก
"หวัดดีครับ มาได้ยังไงครับน้องบัว” อินทัชเกิดอาการกลืนไม่เข้าคลายไม่ออก เพราะเขากลัวว่าปลายฝนจะเข้าใจเขาผิด
“บัวลองทำห่อหมกทะเลมะพร้าวอ่อนมาให้พี่ทัชทานค่ะ” บัวบุษยาเอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้มทั้งที่ในใจรู้สึกเจ็บเหลือเกิน
“งั้นเดี๋ยวน้องบัววางไว้ก่อนนะครับ พี่มีอะไรจะคุยกับน้องบัวพอดี” อินทัชตัดสินใจที่จะบอกความจริงกับบัวบุษยา เพราะเขาไม่อยากให้เธอมาเสียเวลากับเขาอีกต่อไป บัวบุษยาจึงวางอาหารลงบนโต๊ะทำงานของอินทัชด้วยความรู้สึกประหลาดใจ
“พี่ทัชมีอะไรเหรอคะ” บัวบุษยาเริ่มรู้สึกสงสัยในท่าทางของอินทัช
