อินทัชขึ้นไปถึงบนห้องแล้วจัดการอาบน้ำแล้วก็แต่งตัว เขาหวังว่าบัวบุษยาจะยังมาไม่ถึง แล้วชายหนุ่มจะได้ปลีกตัวออกไปได้โดยง่าย แต่ถ้าบัวบุษยามาถึงแล้ว มารดาของเขาต้องบังคับให้เขาอยู่คุยเป็นเพื่อนเธออย่างแน่นอน อินทัชขอเวลาอีกสักพักเพื่อขอให้เขามั่นใจว่า ปลายฝนและเขาจะสามารถใช้ชีวิตร่วมกันได้ แล้วเขาจะเป็นคนพาเธอมาพบมารดาของเขาเอง
หลังจากอาบน้ำเรียบร้อย อินทัชก็ลงมาด้านล่าง แล้วเขาก็ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อพบว่าบัวบุษยากำลังนั่งสนทนากับมารดาอยู่ ชายหนุ่มถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่ายอยู่หลายครั้ง ระหว่างที่เขาเดินลงบันไดมาด้านล่าง เสียงฝีเท้าที่ก้าวลงบันไดของเขา ทำให้ทั้งคู่ที่สนทนากันอยู่หยุดการสนทนาลง พร้อมกับประสานสายตามองมาที่ชายหนุ่ม
“อ้าว ตาทัชมาแล้วจ้าหนูบัว” คุณหญิงอินทิราเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงดีใจ ทำให้บัวบุษยาหันกลับไปมองพร้อมกับยกมือไหว้ชายหนุ่ม
“สวัสดีค่ะพี่ทัช”
“หวัดดีครับน้องบ
