พี่ไม่ช่วยฟรีหรอกนะ

1125 คำ

สุดท้ายความสุขเสียวซ่านก็ทะลักพลุ่งพลั่งออกมาจนไม่เหลือสักหยด “โอวส์...สุดยอด” จนกางเกงนอนที่สวมอยู่เลอะเทอะเหนียวเหนอะไปหมด “อืม…” ก้องภพพยายามผ่อนลมหายใจยาว ๆ อย่างเหนื่อยหอบ ก่อนจะดึงมือออกมาจากใต้ขอบบ๊อกเซอร์ แล้วมาวางพักไว้บนหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อซึ่งกำลังเต้นสั่นด้วยการหายใจรุนแรงของเขา เมื่อได้ปลดปล่อยความอยากที่พลุ่งพล่าน ก้องภพก็เริ่มที่จะข่มตาหลับลงอีกครั้ง แม้ในใจยังคงคิดถึงหน้านวลอิ่มและเรือนร่างแน่นกระชับของเจ้าหล่อนอยู่ก็ตาม ขณะช้องนางเองก็ยังคงนอนดิ้นไปมาอยู่บนเตียงมาเกือบจะครบชั่วโมงแล้ว หล่อนพยายามข่มตาให้หลับ แต่หัวใจและสมองยังคงคิดถึงแต่สายตาคมของก้องภพ หล่อนรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวราวกับกำลังจะเป็นไข้ หากแต่ความเพลียและเหนื่อยล้าจากการเดินทางมาในวันนี้ บังคับให้ช้องนางต้องสลัดชายหนุ่มออกจากสมองและผลอยหลับไปในที่สุด หล่อนอยากจะฝันถึงเขานะ แต่ในฝ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม